-

Zalesiać czy nie zalesiać? A. Jermaczek (red.) Klub Przyrodników 2008 Temat zalesień nie jest błahy, czego najlepszym dowodem jest ponad 1,2 mln ha gruntów w całym kraju, na które od 1947 r. powrócił las i tysiące hektarów czekających, aż zaszumią na nich młode drzewka. W zdecydowanej większości powrót lasu na grunty rolne jest mniej lub bardziej przemyślanym działaniem człowieka. I właśnie wołaniem o to, by zalesienia były działaniem dobrze przemyślanym, jest prezentowana publikacja. Jej autorami są zarówno przyrodnicy, jak i leśnicy, którzy zgodnie podkreślają, że zwiększanie powierzchni leśnej jest działaniem niezbędnym. Jego istotą powinno być jednak odpowiednie planowanie i realizacja zgodna nie tylko z najlepszymi zasadami leśnymi, ale i z uwzględnieniem wartości przyrodniczych zalesianych terenów. Szerokie spojrzenie na zalesiania jest olbrzymią zaletą książki. Uprzedzam jednak – nie jest to podręcznik, który przeprowadzi Czytelnika przez całą problematykę i doradzi co, gdzie i kiedy zrobić, by zalesić zgodnie ze sztuką, zgodnie z potrzebami ochrony przyrody i jeszcze do tego zgodnie z procedurami formalnymi. Książka pokazuje wieloaspektowość dobrego planowania zalesień i może być przydatna zarówno dla indywidualnego właściciela gruntu, gminy planującej przeznaczenie obszarów pod zalesienia, jak i leśników trzymających pieczę nad znaczną częścią krajowych zalesień.

„Marcin” major Mieczysław Tarchalski 1903–1981Zbigniew ZielińskiRytm 2008, s. 122Dzięki autorowi prezentowanej książki batalion AK „LAS” i jego działania są jednymi z lepiej opisanych w historiografii podziemnej armii. Tym razem pochylił się on nad dowódcą batalionu i leśnikiem Mieczysławem Tarchalskim. Las i wojna przeplatają się w życiu bohatera książki jak dwa sploty tego samego warkocza. W 1919 r. został jednym z pierwszych polskich kadetów w szkole w Modlinie, a potem jako żołnierz generała Żeligowskiego walczył z bolszewikami. Wojna przerwała jego kształcenie, ale po powrocie zdał maturę i porzucając w 1924 r. wojsko został studentem WL SGGW. Pięć lat póśniej objął pierwszą posadę w N. Gidle, a trzy lata póśniej przeniósł się do Cieszyna, w którym pełnił funkcję nadleśniczego, a także wykładał w Szkole dla Leśniczych w Margoninie.

Drzewa świata T. Russel, C. Cutler, M. Walters Universitas 2008 Potężna dawka wiedzy o największych przedstawicielach światowej flory – tak można by nazwać tom, który opublikowało krakowskie wydawnictwo związane z Uniwersytetem Jagiellońskim. Na ponad pół tysiącu stron znalazły się opisy 1300 gatunków drzew. Autorzy zgrupowali gatunki w czterech rozdziałach opisujących drzewa klimatu umiarkowanego Ameryk, drzewa klimatu tropikalnego Ameryk, drzewa Europy oraz drzewa Afryki, Azji i Australazji. Każdy gatunek omówiono według tego samego schematu: miejsce występowania i zasięg, powszechność i wartość użytkowa, odmiany, opis cech charakterystycznych. Przy opisach znajdują się rysunki lub zdjęcia prezentujące ogólny pokrój drzewa oraz zbliżenie pędu z igłami, liśćmi, kwiatami, szyszkami czy owocami.

Ruda a zielona A. Podgórski (red.) Rudzkie Towarzystwo Przyjaciół Drzew 2008 Na nasze łamy rzadko trafiają książki o wyraźnie lokalnym charakterze. Wyjątkiem są może monografie historyczno-przyrodnicze nadleśnictw. Tę, będącą owocem starań lokalnego stowarzyszenia ze Śląska, postanowiliśmy jednak zaprezentować. Bohaterem książki jest miasto – Ruda Śląska, które mimo że położone w przemysłowej aglomeracji, okazuje się całkiem bogate w zieleń miejską (stąd tytuł). Autorzy postanowili pokazać, że ich uprzemysłowione miasto swoje korzenie ma jednak w przyrodzie, której skrawki – choć porozrzucane po różnych dzielnicach – przetrwały do dziś i warte są poznania, tym bardziej że kryją w sobie czasem zaskakująco bogaty świat dzikich stworzeń.