W Ministerstwie Klimatu i Środowiska trwają od 2016 r., a w niektórych aspektach nawet od 2014 r. prace nad „przedsięwzięciem legislacyjnym UD39”, tj. pakietem różnych zmian w ustawie o ochronie przyrody, o czym informuje Klub Przyrodników.

Projekt ten przez lata ewoluował i zmieniał swoją zawartość; ostatnie wzmożenie prac nad nim odnotowano w 2019 r., a obecnie do niego powrócono. Pojawił się bowiem projekt w wersji z 15 marca 2023 r. zawierający nowe rozwiązania.Został on rozesłany do wewnętrznych konsultacji do departamentów ministerstwa i jednostek mu podległych. W projekcie zostały ujęte m.in. następujące rozwiązania: poszerzenie katalogu możliwych odstępstw od ochrony parków narodowych i rezerwatów o inwestycje celu publicznego związane z ochroną ludności przed powodzią lub suszą; umożliwienie ministrowi odwoływania członków Rad Naukowych parków narodowych, a RDOŚ odwoływania członków RROP w toku kadencji; zmiana definicji łowieckiej „pozyskania”, umożliwiająca podciągnięcie pod tę nazwę również tępienia gatunku w celu ograniczenia szkód w mieniu (umożliwiłoby to RDOŚ wydawanie zezwoleń na od- strzał bobrów bez koniecznościindywidualnego wykazania związku z zagrożeniem szkodą i bez wykazania braku rozwiązań alternatywnych); możliwość udzielania odstępstw na niszczenie siedlisk i ostoi ptaków oraz niezajętych gniazd większości gatunków ptaków także ze względu na słuszny interes strony; możliwość niesporządzania planu ochrony rezerwatu, jeżeli jego zakres jest uwzględniony w PZO dla obszaru Natura 2000; możliwość wprowadzenia zakazu umyślnego dokarmiania lub wabienia w celu fotografowania, filmowania lub obserwacji zwierząt chronionych; rozszerzenie odpowiedzialności Skarbu Państwa za szkody wyrządzone przez żubry, wilki, rysie, niedźwiedzie i bobry na całość mienia, ale wykluczenie odpowiedzial ności za mienie będące samowolą przestrzen ną, budowlaną lub wodnoprawną, wykluczenie odpowiedzialności, gdy właściciel mienia miał odstępstwo od ochrony gatunkowej, lecz go nie wykorzystał; administracyjna kara pieniężna do 30 tys. zł. nakładana przez RDOŚ, oprócz odpowiedzialności karno-wykroczeniowej za wypalanie gruntów rolnych, obszarów kolejowych, pasów przydrożnych, trzcinowisk lub szuwarów; zaostrzenie maksymalnej kary za zbrodnię niszczenia albo uszkadzania roślin lub zwierząt wbrew przepisom obowiązującym na terenie objętym ochroną, lub gatunków chronionych,powodując istotną szkodę za zbrodnię do 10 lat więzienia (obecnie do 5 lat);

Red.

Fot. www.stock.adobe.com