Końcówka roku 2022 zaskoczyła nas wydawnictwem nietuzinkowym, bo skierowanym do leśnej braci, której nieobce są zagadnienia związane z zawodami drwali, o których bardzo dużo informacji znaleźć można przede wszystkim na łamach miesięcznika „Drwal”, na stronach „Lasu Polskiego”, a także na witrynie zawodydrwali.info. Twórcą „Poradnika…” jest znany wielu leśnikom nauczyciel z Technikum Leśnego w Tucholi, a także wielokrotny mistrz kraju i reprezentant Polski na arenie międzynarodowych zmagań drwali, Kamil Szarmach.
On to, kierowany wewnętrzną potrzebą propagowania nie tylko idei zmagań najlepszych pilarzy, lecz także chęcią podnoszenia świadomości bezpiecznej pracy w lesie, postanowił podzielić się swoją obszerną wiedzą na temat organizacji zawodów drwali na poziomie zarówno lokalnym, jak i krajowym. Jak czytamy we wstępie: Celem głównym organizacji zawodów drwali jest szerzenie etyki pracy i propagowanie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Poradnik powstał na bazie wielu lat doświadczeń w startach w zawodach krajowych oraz zagranicznych, a także w wyniku organizacji własnych tego typu imprez krajowych.
Oddajmy jednak głos autorowi: – Wiem, że chętni do organizowania zawodów drwali są, ale jak sami utrzymują, nie bardzo wiedzą, jak to zrobić. Niejednokrotnie im podpowiadałem, jak przygotować daną konkurencję, gdyż sam regulamin zawodów jest w tej kwestii nieprecyzyjny. Chcąc wyjść naprzeciw oczekiwaniom potencjalnym organizatorom, postanowiłem moją wiedzę i doświadczenie spiąć w całość i przelać na papier, czyniąc z tego wiedzę powszechnie dostępną. Znam wielu drwali z całej Polski i zauważam jedną zależność: startujący w zawodach są najlepszymi wśród drwali z danej firmy. Oni nie jeżdżą na zawody dlatego, że są najlepsi. Oni są najlepsi, bo jeżdżą na zawody! Nie ma lepszej formy samodoskonalenia, jak trening, weryfikacja na zawodach pod czujnym okiem sędziów, a wszystko to ubogacone wymianą doświadczeń, poglądów z innymi startującymi. Drwale na etacie często stoją w miejscu, nie rozwijają się i nie uczą. Raz nabyte umiejętności (często niewysokie) wykorzystują w pracy już do końca, nie zmieniając i nie poprawiając nic. Nie czują takiej potrzeby. Natomiast, gdy drwal startuje w zawodach, to chce być lepszy i ma ku temu świetne możliwości, bo wciąż doskonali swój warsztat pracy. Widzę duży potencjał wśród nadleśnictw. Sporo z nich już swoje zawody organizuje, czasem według własnego regulaminu. Chciałbym to ujednolicić. Wówczas drwal „wychowany” na swoich zawodach regionalnych miałby wszelkie kwalifikacje, by bez problemu wystąpić na imprezie wyższej rangi. Zawody regionalne są świetną okazją do weryfikacji umiejętności drwali. Jest to szansa na przypominanie dobrych nawyków oraz ich propagowanie.
Faktycznie „Poradnik…” jest stworzony z myślą o tych szefach jednostek LP, którzy chcieliby u siebie tego typu imprezę zorganizować, jednak zupełnie nie wiedzą, jak się za to zabrać. Cała publikacja zawiera nie tylko opisy konkurencji, lecz także bogaty materiał zdjęciowy, który krok po kroku prowadzi potencjalnego organizatora po meandrach zawodów drwali. Nie zabrakło także konkretnych wskazań co do rodzaju surowca, jego przygotowaniu, zapleczu technicznym – w tym sprzętowym – czy kwestiach czysto „ludzkich”, a więc ile osób musi w takich zawodach brać udział. Wiedza zawarta w „Poradniku…” jest czysto praktyczna, stworzona przez osobę, która wie, o czym pisze, bo nie tylko w zawodach występuje, ale także na nich sędziowała i je… organizowała.
Pozycja ta jest całkowicie bezpłatna, powstała z pasji i miłości do zawodów drwali i zawodu drwala. Można ją pobrać choćby spod tego adresu: www.oiko.link/akhomm. Autor prosi, by dzielić się nią w jak najszerszym zakresie.
BaszA
