Europejska filia amerykańskiego koncernu Ford długo broniła się przed wprowadzeniem na nasz rynek auta z nadwoziem typu SUV. Od przełomu wieków wszyscy obecni producenci klasy premium oferowali swoim klientom tego typu pojazdy, zarabiając na tym nie małe pieniądze, i Ford nie mógł pozostawać w tyle. Postanowił przygotować następcę modelu Maverick – pierwszego pełnoprawnego SUV-a dostosowanego do europejskich realiów. Artykuł ukazał się w numerze 17/2022 „Lasu Polskiego”.
Tworząc swojego kompaktowego SUV-a, Ford sięgnął po sprawdzoną płytę podłogową i podwozie Focusa drugiej generacji. Na potrzeby Kugi rozstaw osi wydłużono o 5 cm, o tyle również powiększono rozstaw kół. Reprezentant Forda zadebiutował na rynku dopiero w 2008 roku. Teoretycznie samochód miał wszelkie predyspozycje do podbicia rynku – mocne silniki, obszerne wnętrze i typowe dla Forda (sprawne) właściwości jezdne. W 2010 r. dokonano modernizacji pierwszej generacji, skupiono się wówczas na gamie silników wysokoprężnych. W 2012 r. zdecydowano się na wprowadzenie drugiej generacji Kugi, która nieznacznie „urosła” (tab. 1).
Nadwozie i wnętrze auta
Sylwetka Kugi może się podobać, atrakcyjne przetłoczenia drzwi i błotników, wystające tylne lampy i przednie reflektory przechodzące na błotniki dodają sportowego charakteru. Mały przedni grill w połączeniu z dużym zderzakiem wizualnie powiększają auto, tylna klapa opada prawie pionowo, co pozytywnie wpływa na wielkość bagażnika – może nie jest on zbyt wielki, ale nie odstaje zbytnio od konkurencji, a jego regularne kształty i równa podłoga wynagradzają niedostatek pojemności. Dzięki stosunkowo wysoko poprowadzonej linii dachu znajdziemy tu satysfakcjonującą ilość miejsca nad głową, trzeba jednak przyznać, że nieco mniej jest go na nogi. Przednie fotele mają niezbyt długie siedziska, lecz łatwo znajdziemy wygodną pozycję. Na tylnej kanapie może wygodnie podróżować dwójka dorosłych bądź trójka dzieci. Czytelne zegary i uwydatniona konsola środkowa mimo plastikowego wykończenia może przypaść do gustu wielu osobom. Plusem we wnętrzu jest także mnogość schowków, z których z pewnością doceni się te umieszczone pod siedziskiem tylnej kanapy czy pod nogami pasażerów. Z reguły auta są dobrze wyposażone (w tym m.in. dwustrefowa klimatyzacja, radioodtwarzacz i pełna elektryka). Przydatnym gadżetem jest również gniazdko 230 V, do którego można podłączyć laptopa lub inne urządzenie z niewielkim zapotrzebowaniem na prąd. Jak przystało na ten segment, Kuga jest raczej wygodnym samochodem miejskim umożliwiającym zjazd na szutrowe drogi, a nie pojazdem długodystansowym, pojemnym krążownikiem szos. Wielu kierowców skarży się na szybko łuszczące się koło kierownicy.
Uporządkowana dwukolorowa deska rozdzielcza
Średniej wielkości ustawny bagażnik
Silniki i przeniesienie napędu
Wybór silników jest ograniczony (tab. 2). Podstawowy diesel to konstrukcja wspólna Forda oraz koncernu PSA. Początkowo miał 136 KM,w 2010 r. jego moc zwiększono do 140 KM i wprowadzono wariant 163 KM. Wersje o mocy 136 i 140 KM praktycznie nie różnią się dynamiką – mocniejszy przystosowano do spełniania ostrzejszych norm ochrony środowiska i jest nawet nieco oszczędniejszy (średnia 7 l/100 km wobec 7,5 l pierwotnej wersji). Mocniejszy wariant 163 KM (czasem występuje też jako 160 KM) nie zmienia w zasadniczy sposób ani dynamiki, ani spalania. Druga generacja zaoferowała silniki z epoki downsizingu, oba silniki (1,5 i 1,6) oferowane są w dwóch wersjach mocy. Mocniejsze z reguły posiadają napęd ADW realizowany za pomocą sprzęgła Haldex, które jest montowane pomiędzy dwoma wałami napędowymi, w momencie różnicy obrotów dwóch wałów sprzęgło aktywuje się i napędza w tym przypadku tylne koła. Układ ten jest stosunkowo sprawny, wymaga jednak wymiany oleju raz na 30 tys. km. Co drugi raz należy wymienić również filtr i jeżeli się o to dba, napęd praktycznie nie ulega uszkodzeniu. Miska olejowa jest chroniona tylko prostą osłoną z tworzywa, warto o tym pamiętać.
Zawieszenie, hamulce
Auto jest zbudowane na płycie podłogowej Focusa, więc wyposażono je w sprawdzone kolumny McPhersona na przedniej osi i wielowahaczowe zawieszenie tylnej osi. Zastosowane zawieszenie jest komfortowe i pozwala na sprawne przemieszczanie się, najlepiej z większymi silnikami. Jest stosunkowo tanie w naprawach i trwałe, choć tylna oś wymaga dużej uwagi. Jeżeli zużyje się jeden element, może pojawić się drobny problem z geometrią, warto wówczas wymieniać tylne wahacze parami lub nawet jako komplet. Pojazd eksploatowany w terenie leśnym siłą rzeczy jest bardziej narażony na zużycie. Układ hamulcowy to tarcze na obu osiach stosowane po liftingu od 2004 r., całość doskonale się spisuje i bez problemu radzi sobie z autem ważącym od 1663 kg, hamowanie od 100 km/h do zatrzymania to dystans zaledwie 36–37 m. Zużycie tarcz i klocków nie należy do kłopotliwych (niska masa). Układ kierowniczy jest bardzo czuły, przez co osobom jeżdżącym spokojnie może wydawać się nawet zbyt nerwowy, jednak szybko daje się „wyczuć”. Kąt natarcia na poziomie 21 stopni i kąt zejścia 25 stopni nie czyni z auta terenówki, jednak w praktyce Kuga poradzi sobie z pokonywaniem większych nierówności nawet na nieutwardzonej, leśnej drodze, zachowując przy tym przyzwoite właściwości jezdne na krętych, asfaltowych szosach. Głębokość brodzenia wynosi 450 mm, co pozwala na pokonywanie leśnych kałuży. Oprócz skrzyni manualnej dostępna jest również 6-stopniowa dwusprzęgłowa sprzęgnięta z mocniejszymi silnikami. Skrzynie biegów nie należą do awaryjnych.
Mały grill z duż ym zderzakiem
Zalety:
+ świetne własności jezdne,
+ bogate wyposażenie,
+ wysoki komfort jazdy,
+ dobre wykończenie.
Wady:
– średniej wielkości bagażnik,
– problematyczny DPF,
– średnia ilość miejsca na nogi na tylnej kanapie,
– pracochłonna obsługa zawieszenia,
– sprawny silnik benzynowy 2,5.
Podsumowanie
Każdy samochód ma tak zalety, jak i wady. Czego jest więcej w SUV-ie Forda? Z pewnością zalet: trwałe nadwozia i silniki, zazwyczaj dość bogate wyposażenie, ciekawe rozwiązania funkcjonalne we wnętrzu i świetnie dostrojona charakterystyka podwozia sprawiająca, że autem jeździ się przyjemnie. Wady? Od Kugi wielu nabywców oczekuje większej przestrzeni, nie brak egzemplarzy trapionych drobnymi usterkami, sporadycznie przytrafiają się też droższe naprawy. Jednak to zdarza się również konkurencji, ogólna ocena samochodu jest więc zdecydowanie pozytywna. Oczywiście Kugę można traktować jako namiastkę terenówki, która najlepiej posłuży w dojazdach do domu położonego z dala od asfaltu, jednak z pewnością przy odpowiednim traktowaniu poradzi sobie i w pracy leśnika. Jest zwrotna, posiada zadowalający prześwit, spalanie jest akceptowalne, a dostęp do części zamiennych dość łatwy. Jak mantrę powtórzę – jak o auto dbamy, tak nam się
odwdzięcza.
Pozdrawiam terenowo.
Sebastian Kołacz
Uwagi, sugestie lub zapotrzebowanie
na tematy proszę kierować na adres:
seba4x4@o2.pl.
Fot.: Sebastian Kołacz (4)
