W ostatnim dziesięcioleciu rozmiar szkód powodowanych przez klęski żywiołowe w polskich lasach zmuszał do pozyskiwania drewna w ilościach od kilku do kilkunastu procent planowego rozmiaru rocznego pozyskania. Klęski w różnym rozmiarze i formie występowały każdego roku. Tym zagadnieniom poświęcono konferencję, jaka odbyła się w czerwcu tego roku w Poznaniu.
Człowiek lasu… A kto to taki? Dziki pokroju Tarzana? Sasquatch? żyjący samotnie w dzikich ostępach tajemniczy ktoś? Turysta „zwiedzający” puszcze czy leśnik, dla którego las to codzienność i zakład pracy. Częściej jednak wygrywa romantyczne widzenie człowieka lasu. I jest to wobec tego (co widać też na fotografiach, które przysłaliście) częściej pustelnik, mistyk, kontemplujący naturę przyrodnik niż pragmatyczny leśnik ze swoim szkiełkiem i okiem, w postaci chociażby rejestratora. A przecież częściej jest chyba tak, że mimo wszystko las jest człowieka a nie człowiek lasu. Od poetyckości lasu i widzianych w nim w ten sposób ludzi trudno się, jak widać, uwolnić, a pewnie i nie ma takiej konieczności – widać tego właśnie potrzebujemy – indywidualnego z nim obcowania. Tomasz Sczansny, autor zwycięskiej fotografii, które zdobyło „magiczną dziesiątkę” (co oznacza, że każdy z sześciorga jurorów przyznał zdjęciu 10 punktów – rzecz niezwykle w naszym konkursie osobliwa!), ma swoją własną definicję człowieka lasu. Jawi się on mu niczym z opowiadania Hemingwaya, jako stary człowiek i… las.
Pracowałem w tatrzańskich lasachMarceli MarchlewskiTatrzański PN 2009, 319 s.W serii „Tatry. Sprawy i ludzie” ukazały się bogato ilustrowane archiwaliami wspomnienia Marcelego Marchlewskiego, współtwórcy Tatrzańskiego Parku Narodowego. Trafił on w Tatry nawet na wiele lat przed tym jak został leśnikiem. Już w dzieciństwie okazało się, że astma nie pozwala mu zbyt długo przebywać na nizinach. Z powodu choroby pracę dyplomową, przygotowywaną na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego, zrealizował w Zawoi. Później pracował jako urządzeniowiec w lasach tatrzańskich, a w wieku 26 lat został nadleśniczym w dobrach zakopiańskich Fundacji „Zakłady Kórnickie”. Dalsze losy wiązały go wyłącznie z rejonem najwyższych gór. Najpierw praca w nadleśnictwach Zakopane, Bukowina i Jaworzyna, skąd uciekał przed wojną, a po jej zakończeniu, w zakopiańskiej Inspekcji Leśnej, „jednostce szczególnej pod nazwą Tatrzański Park Narodowy” i w końcu w samym parku, którymi kierował jako dyrektor „prowizoryczny”. Prowizorka trwała do 1970 r., kiedy, po przejściu na emeryturę podjął się spisania wspomnień. Ukazały się one w 21 lat po śmierci autora.
Polska ginącaBogusław MichalecCarta Blanca 2007, 240 s.Zainteresowanie odchodzącymi w przeszłość elementami architektury i historii budzi się w nas najczęściej okazjonalnie. Mijamy je w drodze do biura, czy wykonując obowiązki w terenie. Są codziennością, na którą szkoda nam czasu. Okazuje się, że istnieją ludzie zwracający nań uwagę. To właśnie oni stworzyli album, w którym mnóstwo pochylonych płotów, starych drewnianych chat i ręcznej pracy w polu. Prócz wiejskiej architektury, przeszłością stają się niektóre zawody. Fotograficy, których prace zdobią książkę, uchwycili garncarza kręcącego na kole gliniane naczynia, zduna stawiającego piec, smolarzy wypalających węgiel, kujących kowali, rybaków łatających sieci, zegarmistrzów, krawców, dorożkarzy. Ale to nie koniec ginącego świata. Otchłań czasu zabiera pamiątki po arystokratach, a Polska obfituje w ruiny pałaców i zamków, których część pokazano w książce. Co ciekawe, wśród zanikających elementów architektury, umieszczono również pozostałości zabudowy PGR.
Zima zła (dla młodzieży)Cóż się tak naprawdę stało tego roku? Spadł śnieg – opady wcale nie rekordowe. Przyszedł mróz – też daleki od zanotowanych ongiś wielkości. A tymczasem, jak Polska długa i szeroka, trwa motoryzacyjna niemoc i panika. Samochody nie chcą zapalać! Kiedy czytam relacje sponiewieranych zimą użytkowników samochodów, odnoszę wrażenie, że dotknięci tym kataklizmem są przede wszystkim ludzie młodzi, omamieni mantrą o globalnym ociepleniu (ostatnio zmienionym w poprawnej publicystyce na bardziej neutralne „zmiany klimatyczne”). Ano na kursach nie uczono, jak się zachować, gdy przyjdzie normalna, najnormalniejsza w naszym klimacie zima? Bo, o ile mnie pamięć nie zawodzi, za mojego życia ogłaszano już pięć czy siedem razy „zimę stulecia”…No to zapraszam na krótki kurs dla młodych, nim wpadnie im do głowy, by na podwórzu przy leśniczówce powielić oglądaną w telewizyjnych migawkach scenę z rozpalaniem ogniska pod samochodem lub ustawić suszarkę do włosów pod maską auta i pójść na obiad.
W roku jubileuszu 45-lecia Zespołu Szkół Leśnych w Tucholi społeczność szkolna organizuje „Konferencję poswieconą Adamowi Loretowi, przyszłemu patronowi Technikum Leśnego w Tucholi”.
Sejm zakończył drugie czytanie ustawy o nowelizacji ustawy finansów publicznych w wersji przyjętej wczoraj przez Komisję Finansów Publicznych, to znaczy z wyłączeniem spod jej działania Lasów Państwowych. Na galerii dla publiczności zasiadło wielu leśników.
Rozmowa przeprowadzona w radiu Tok.fm z Agnieszką Sową, autorką artykułu „Armia leśnych ludzi” w tygodniku „Polityka” 49/2010. Do odsłuchania tutaj.Red.
Tegoroczna edycja mistrzostw odbyła się w Koszalinie. Mimo niełatwej atmosfery w Lasach, trzydniowe zmagania reprezentantów z całej Polski można zaliczyć do wyjątkowo udanych, co podkreślali w rozmowach nie tylko zawodnicy.
We wrześniu odbyły się Targi Myśliwskie w Leśnym Parku Kultury i Wypoczynku „Myślęcinek” w Bydgoszczy. Zaprezentował się na nich Zespół Szkół Leśnych w Tucholi.
