W kolejnych regionalnych dyrekcjach Lasów Państwowych podejmowana jest inicjatywa wyznaczenia „reprezentatywnych przykładów ekosystemów do pozostawienia w stanie naturalnym” – a więc wskazania drzewostanów, które miałyby być wyłączone z zabiegów gospodarczo-leśnych i „pozostawione przyrodzie”. Z reguły projekt wyznaczenia takich powierzchni jest udostępniany do konsultacji społecznych; odpowiednie zaproszenia można odnaleźć na stronach poszczególnych RDLP i nadleśnictw. Inicjatywa bywa połączona z wyznaczaniem tzw. „lasów HCVF” – czyli lasów o szczególnych wartościach przyrodniczych.
Inicjatywa wyznaczania drzewostanów do wyłączenia z zabiegów gospodarczych wiąże się z kryterium 6.4 Zasad i Kryteriów Dobrej Gospodarki Leśnej FSC, wymagającym by potraktować w ten sposób 5% lasu posiadającego certyfikat FSC (lasy te mają stanowić przykłady ekosystemów leśnych rozwijających się pod wpływem naturalnych procesów przyrodniczych; stanowiących potencjalnie bazę do porównania lasów nie zagospodarowanymi z lasami zagospodarowanymi).
Kwestię tą porusza Klub Przyrodników, postulując sprawniejsze i pełniejsze, a więc zgodne z założeniami (str. 13) wytyczanie takich obszarów. W swoim stanowisku, Klub stwierdza, m. in., iż : – Idea wyznaczenia „ekosystemów reprezentatywnych” polega m.in. na tym, że wyłączone z gospodarowania powinny być takie fragmenty lasu, które w ogóle mogą być rozumiane jako „ekosystem”. Muszą to być więc fragmenty odpowiedniej wielkości. W związku z tym na poczet powierzchni wyłączonej nie można niewielkich zaliczać grup i kęp. Nie powinny więc być tu zaliczane powierzchnie stanowiące „5% powierzchni użytkowanych rębnie pozostawione na kolejne pokolenia drzewostanu, do naturalnej śmierci i rozkładu” – powierzchnie takie są bardzo ważne dla zachowania leśnej różnorodności biologicznej, ale nie umożliwiają osiągnięcia celu wyznaczenia ekosystemów reprezentatywnych – śledzenia naturalnej dynamiki lasu; są bowiem za małe, by taka dynamika mogła się na nich zrealizować.
KP postuluje także, aby nie wyznaczać terenów nie spełniających w 100% wymogów punktu 6.4, nie zaliczać w ich poczet nieużytków czy rezerwatów (chyba, że istotą ich powołania było zachowanie w niezmienionej formie całości siedliska).
Red.
