Lasoterapia

Życiu ludzi, zwierząt i roślin nieustannie towarzyszą choroby, które przyczyniają się do bólu, cierpienia i śmierci. Dlatego ludzie starają się chorobom zapobiegać. Gdy mimo to muszą się z nimi zmierzyć, wtedy podejmują leczenie. Wymyślono wiele metod i środków terapii. Obok tych bardzo radykalnych i nieprzyjemnych, jak chirurgia, chemio- czy radioterapia, stosowane są też nieco bardziej łagodne i przyjemne, jak muzykoterapia albo dogoterapia.

Katarzyna Simonienko, doktor nauk medycznych specjalizująca się w psychiatrii, proponuje wykorzystać w celach terapeutycznych lasy i temu tematowi poświęciła książkę zatytułowaną „Lasoterapia”. Wielu ludzi choruje i wciąż szuka skutecznych metod leczenia dlatego jest to temat ważny i aktualny, a w dodatku ma również duże znaczenie praktyczne. Chociażby dlatego, że lasy zajmują ok. 30% powierzchni Polski, a według ostatnich szacunków naukowców na każdego mieszkańca naszego globu przypada średnio ok. 400 drzew, czyli całkiem sporych rozmiarów zalesiona działka. Proponowany w celach terapeutycznych środek jest więc łatwo dostępny dla każdego i póki co w naszym kraju można z niego korzystać bezpłatnie.
Książka „Lasoterapia” składa się z 13 rozdziałów poprzedzonych wstępem. Na końcu znajdują się podziękowania i bibliografia, która liczy 47 artykułów i książek. Z nielicznymi wyjątkami są to prace autorów zagranicznych w języku angielskim, co wskazuje na szeroką znajomość tematu podjętego przez autorkę.
Nie ulega wątpliwości, że wykorzystanie pobytu w lesie do poprawy stanu zdrowia i odpoczynku nie jest szczególnie nowym odkryciem. Autorka „Lasoterapii” dokonuje jednak ważnego i istotnego postępu w tej dziedzinie, proponując, żeby podczas pobytu w lesie wykorzystać wszystkie zalety tego środowiska w jak największym stopniu, niemal w każdych warunkach i w sposób dostosowany do potrzeb bardzo różnych osób.
Takie podejście nazywa „kąpielą leśną” lub „zanurzeniem w lesie” (więcej na ten temat pisaliśmy w nr. 10/2021 „Lasu Polskiego”). Żeby osiągnąć ten cel, odwołuje się do doświadczeń zagranicznych, głównie Japończyków, którzy stosują technikę terapeutyczną shinrin-yoku, co można przetłumaczyć jako „kąpiel leśna”.
Książka jest starannie opracowana pod względem wydawniczym. W każdym z rozdziałów są zamieszczone interesujące i nastrojowe fotografie fragmentów lasu. Okładka, chociaż miękka, jest odporna na zniszczenie. Trwałość książki zapewnia również szyta oprawa. Tę pozycję warto polecić wszystkim, którzy poszukują przyjemnego i taniego sposobu na poprawę swojego stanu zdrowia i odpoczynek. Jest też użyteczna dla osób zawodowo związanych z lasem, które chciałyby podjąć się roli przewodników grup zorganizowanych w celu umożliwienia ich uczestnikom „zanurzenia się w lesie” i odbycia „kąpieli leśnych”. 
Stanisław Bednarek