Jestem podleśniczym, od 4 lat w służbie leśnej. Podobno moje mieszkanie służbowe ma być przeznaczone do sprzedaży. Czy w takiej sytuacji sam powinienem złożyć jakiś wniosek o chęci kupna? Jeśli tak, to w jakiej formie? I czy już teraz czy dopiero po ogłoszeniu, że mój dom jest przeznaczony do sprzedaży. Boję się jednak czekać tak długo, żeby mnie nikt nie ubiegł. Proszę także o odpowiedź, czy okres studiów wlicza się do zniżki?
Cis pospolity Tomasz Szeszycki Soft Vision 2006 Historia, ochrona, hodowla i przyszłość tytułowego gatunku – oto temat tej książki. Jej autor, na co dzień nadleśniczy Nadleśnictwa Rokita, nie ukrywa swej głębokiej sympatii do „pięknego i niepowtarzalnego drzewa” jakim jest dla niego cis. Nic dziwnego, że pasja, której poświęcił wiele lat życia, dostrzegalna jest na niemal każdej stronie książki. Trzeba przyznać, że jest ona niezwykła, bowiem rzadko kiedy autorzy monografii gatunków dokonują tak wszechstronnej analizy tematu. Z pewnością trud zgromadzenia tak obszernego materiału (niemal 200 stron) byłby większy, gdyby nie ludzie – podobni autorowi pasjonaci – których spotkał na swej drodze. Przewijają się oni w wielu miejscach książki, która nie jest zwykłą naukową czy popularno-naukową monografią, ale – zgodnie z tym co chciał osiągnąć autor – prawdziwą opowieścią o cisie. Ze szczególną wdzięcznością spotkał się na kartach książki nieżyjący już prof. Stanisław Król z AR w Poznaniu, któremu jest ona dedykowana.
Kilka tygodni temu niezależne stowarzyszenie specjalistów ubezpieczeniowych Warranty Direct przedstawiło ranking niezawodności samochodów. Badaniami objęto ponad 450 tys. samochodów w wieku 3-9 lat sprzedanych w USA i Wielkiej Brytanii. Pierwsze 8 miejsc zajęły samochody japońskie i koreańskie… Vitara w różnych odmianach jest dość dobrze znana wśród leśników. Wynika to zarówno z niezłych walorów użytkowych samochodu, jak i z umiarkowanej – w porównaniu z konkurencją – ceny. Po wprowadzeniu nowego modelu na rynek jest on zazwyczaj… tańszy od poprzednika.
16 lutego ursynowski pałac – siedziba rektora SGGW – co rusz rozbrzmiewał dźwiękiem myśliwskich fanfar. Odgrywano je dla zwycięzców konkursu „Las w moim obiektywie” i konkursu dla prenumeratorów Lasu Polskiego.Była to szczególna uroczystość, do której przygotowania trwały w zasadzie cały rok: w ciągu całego roku bowiem nadsyłano zdjęcia na konkurs fotograficzny. Rywalizujący przysyłali co miesiąc po trzy zdjęcia, uczestnicząc w ten sposób w trwającej od stycznia do grudnia 2006 foto-lidze. Przez ręce jury przeszło aż 3374 prace 301 autorów, spośród których 45 pokazano na wystawie konkursowej w rektoracie SGGW.
Sponsorzy: Patronat medialny: Patronat honorowy: Regulamin XI konkursu fotograficznego „Las w moim obiektywie 2007” Konkurs ma charakter otwarty. Udział w […]
Cultural heritage and sustainable forest management: the role of traditional knowledge.MCPFE Liaison Unit Warsaw 2006Prezentowane materiały konferencyjne są potężnym, liczącym ponad 540 stron, pokłosiem spotkania leśników i naukowców, które odbyło się w ubiegłym roku we Florencji. W dwóch tomach zaprezentowano artykuły omawiające rolę tradycyjnych nauk leśnych w zrównoważonej gospodarce leśnej oraz dziedzictwie kulturowym różnych krajów. Od razu trzeba zaznaczyć, że „tradycyjna nauka” jest tu rozumiana bardziej jako doświadczenia wypływające z tradycji i dawnych sposobów gospodarowania niż typowych prac badawczych.
15 lat ośrodków edukacyjnych w parkach narodowychGrzegorz Okołów (red.) Kampinoski Park Narodowy 2006Niedługo minie 17 lat od czasu otwarcia w parkach narodowych (Kampinoskim i Ojcowskim) pierwszych ośrodków edukacyjnych. Od tego momentu edukacja przyrodnicza rozwinęła się znacznie, a własnymi ośrodkami dysponują już wszystkie polskie parki. Wszędzie funkcjonują też autorskie programy nauczania, ścieżki dydaktyczne, a ścisła współpraca „parkowców” z lokalnymi szkołami jest codziennością. Sprawa edukacji wyszła też poza parki i stała się sprawą łączącą wiele środowisk (leśników, służby ochrony przyrody, ekologów). Liczba osób zaangażowanych w przekazywanie Polakom wiedzy o przyrodzie idzie już w tysiące. Nic dziwnego, że od kilku lat dużym zainteresowaniem cieszą się różnorodne konferencje, sympozja i szkolenia poświecone tej dziedzinie. Jednym z nich było ubiegłoroczne spotkanie w Centrum Edukacji Kampinoskiego Parku Narodowego. Jego pokłosiem jest prezentowany tom, w którym zebrano treść kilkunastu referatów, zawarto wnioski z konferencji oraz zamieszczono informator teleadresowy wszystkich ośrodków edukacyjnych funkcjonujących w parkach narodowych.
Kalendarz Nadleśnictwa i Ośrodka Edukacji Leśnej Zdrojowa Góra Kalendarz Nadleśnictwa Celestynów Co roku wiele nadleśnictw decyduje się na wydanie własnego kalendarza. Bardzo często są to jednostronicowe wydawnictwa dużego formatu (A1, B1). Najczęściej zawierają kalendarium, fotografię (lub kilka), adres, logo LP, a jeśli istnieje, to i nadleśnictwa. Służą przede wszystkim promocji i są sposobem na podtrzymanie dobrych relacji z osobami i instytucjami współpracującymi. Podobną funkcję pełnią – wydawane znacznie rzadziej – kalendarze trzynastokartkowe. Te najczęściej mają dodatkowy cel: przekazanie obszerniejszej informacji o lesie, leśnictwie czy nadleśnictwie. Właśnie taki pomysł przyświecał wydawcom dwóch prezentowanych kalendarzy.
Książka leśnika Zbigniewa Zielińskiego pt. „Baza Leśnych Ludzi” opisująca przedwojenną i wojenną działalność członków Przysposobienia Wojskowego Leśników, uznana została w USA za najlepszą książkę poświęconą II wojnie światowej, napisaną w Polsce w ciągu ostatnich 20 lat.Ten sukces przyczynił się do podjęcia decyzji o przygotowaniu jej amerykańskiej wersji. Ukaże się ona niedługo w Los Angeles i będzie zatytułowana Fortress Forest – the unknown war on Poland’s forests during WW II. Powyżej publikujemy okładkę amerykańskiego wydania książki.
Prezentujemy dziś siedem książek, przy czym z lasem i przyrodą łączy je przede wszystkim osoba autora. Janusz Rautszko jest bowiem nadleśniczym Nadleśnictwa Szczecinek, ale również działaczem samorządowym, pisarzem, a do tego osobą o życiu obfitującym niezwykłe zbiegi okoliczności. Pierwszy z nich stał się kanwą do napisania dokumentu „Ślady miękkich łap” (2000, 2005). W zbeletryzowany sposób przedstawiono w nim tragiczne los rodziny zamieszkującej do 1939 r. w kresowych Chinoczach (pow. Sarny). Zdarzenia zawarte w książce zostały spisane na podstawie rodzinnych opowieści, które autor usłyszał od swoich najbliższych. Główni bohaterowie książki – Wilhelm i Tatiana – to dziadkowie Janusza Rautszki. Wśród czwórki ich dzieci, którym poświęcony jest trzeci rozdział książki (dwa wcześniejsze opisują tułaczkę wspomnianych dziadków pisarza), jest Stefan Rautszko, ojciec nadleśniczego. Niezwykłym wydarzeniem, podnoszącym historyczną i dokumentacyjną wartości książki, jest relacja z pobytu Wilhelma w obozie jenieckim w Ostaszkowie, na wyspie Seligier.
