Sokół wędrowny   Paweł Wieland Wydawnictwo Klubu Przyrodników 2012, 216 s. „Sokół wędrowny” to najnowsza monografia przyrodnicza z cyklu wydawanego przez Klub Przyrodników. Jej niekwestionowanymi atutami są prezentacja aktualnej literatury przedmiotu oraz, zaskakująca niekiedy, skrupulatność przytaczanych informacji. Słowem – solidna dawka wiedzy o jednym z najbardziej znanych (za sprawą ogromnych zasług w sokolnictwie) ptaków drapieżnych, który do niedawna znajdował się na krawędzi istnienia.

Autor, leśnik (podleśniczy w NadleśnictwieWolsztyn) i sokolnik, od lat związany z programem reintrodukcji sokoławędrownego, dokonuje  przeglądunajnowszych doniesień naukowych oraz obserwacji dotyczących sokoła – zestawiam.in. informacje o stanie populacji na świecie, analizuje możliwe zagrożenia,przybliża rezultaty badań telemetrycznych oraz przedstawia kalendarium działań,które przywróciły ten gatunek polskiej przyrodzie, w tym także polskim lasom.Nie pomija przy tym kwestii podstawowych, porządkujących dotychczasową wiedzę zzakresu pozycji systematycznej, rozmieszczenia oraz biologii i ekologii.

Szczególnym sukcesem zabiegów czynnejochrony sokoła jest odbudowa nadrzewnego ekotypu, który niegdyś dominował naobszarze naszego kraju. Jedną z ciekawostek, których nie brakuje na kartachksiążki, jest fakt, że ten sposób gniazdowania okazuje się być u tego gatunkucechą wdrukowaną, która uzupełnia tylko wrodzoną skłonność do lęgów naskalnych.

„Sokół wędrowny w Polsce został uratowany”– to optymistyczne stwierdzenie wieńczy ostatni rozdział monografii. Nieoznacza to, że możemy spocząć na laurach. Jakie były koleje restytucjitego gatunku oraz jakie są perspektywy rozwoju, dowiedzą się ci, którzy zechcąpoświęcić kilka chwil na lekturę książki Pawła Wielanda.        
ADep