Poszukiwanie postrzałków zwierzyny płowej i czarnejAndrzej Gembarzewski, Gustaw MatuszewskiWydawnictwo Świat 2008, s. 47Rynek książki leśnej i łowieckiej wzbogacił się o kolejny tytuł, próbujący wypełnić lukę w polskiej literaturze tematu. Ma ona charakter poradnika, a porusza trudny i niewdzięczny problem, który w ostatnim czasie staje się kanwą coraz liczniejszych ataków na środowisko myśliwych ze strony przeciwników polowań. Temat postrzałków nie jest publicznie zbyt często podnoszony przez nemrodów, a i w podręcznikach łowiectwa nie poświęca się mu wystarczająco miejsca.

Autorzy zaczynają od prezentacji dziesięciu zasad postępowania myśliwego po strzale. Ich przestrzeganie może znacznie skrócić cierpienie postrzelonej zwierzyny. W rozdziale drugim czytelnik zapoznawany jest z zasadami poszukiwania postrzałków, poznaje reakcje zwierząt na strzał i sposoby „zaznaczania” strzału w różne części ciała. Kolejny rozdział podpowiada, jakie ślady mogą pomóc w dojściu postrzałka oraz jak odczytywać tropy pozostawione przez ranione zwierzę. Tu otrzymujemy również barwny mini przewodnik z fotografiami różnych rodzajów ścinek, śladów i barwy krwi pochodzącej z różnych części ciała, a także sposobów szybkiego znakowania miejsca i kierunku, z którego i w którym strzelał myśliwy. Opisano tu również sposób znakowania trasy tropienia oraz zasady dochodzenia zwierzyny bez psa. Rozdział ten ilustruje też kilka rysunków ułatwiających naukę czytania tropów. Rozdział trzeci w całości poświecony został wykorzystaniu psów myśliwskich do tropienia i odnajdywania postrzelonych zwierząt. Znajdziemy tu informacje o podstawowych zasadach szkolenia psów, cechach, jakimi powinny się charakteryzować, a także opis pracy psa i tropiciela w terenie.