Bawaria, Niemcy – Więcej chronionych lasów nieużytkowanych Niemcy – Warunki obszarowych płatności ekosystemowych

Bawaria, Niemcy

Więcej chronionych lasów nieużytkowanych

W Bawarskich Lasach Państwowych (BaySF) zostały na początku listopada 2022 r. wyznaczone trzy obiekty leśne o łącznej powierzchni 1010 ha jako nowe ogniwa bawarskiej sieci chronionych prawem państwowych lasów wyłączonych z użytkowania, zwanych lasami naturalnymi.

– Przez wyznaczanie w całej Bawarii lasów naturalnych powstaje swego rodzaju dywan wielu „małych parków narodowych”, które całkowicie pozostawiamy naturze – jako oazy spokoju i wypoczynku – mówi Markus Söder, premier bawarskiego rządu (na zdjęciu w środku). – Nasze lasy naturalne są ostojami bioróżnorodności. Powinny one w przyszłości rozwijać się w sposób spontaniczny i niezakłócony oraz być otwarte dla wszystkich obywateli jako miejsca wypoczynku. W tych lasach wszyscy możemy podziwiaćnaszą piękną rodzimą przyrodę i doświadczać jej z bliska. W naszych państwowych lasach zawsze gospodarowaliśmy zgodnie z mottem: chronić i użytkować. To optymalne pod względem ekologicznym zarządzanie uzupełniają – jako „wisienka na torcie bioróżnorodności” –lasy naturalne. Pokazują one, jak wiele można osiągnąć dzięki troskliwej pielęgnacji. Są imponującym dowodem na to, jak odpowiedzialnie gospodarowały Bawarskie Lasy Państwowe w ostatnich latach – szczyci się Michaela Kaniber, minister odpowiedzialna za lasy w rządzie Bawarii (na zdjęciu).

Zgodnie ze strategią BaySF ok. 10% powierzchni leśnej gospodarstwa ma być trwale wyłączone z użytkowania i pozostawione do spontanicznego rozwoju. Wszystkie nieużytkowane lasy tworzą nową, zbiorczą kategorię leśnych obiektów chronionych prawem – lasy naturalne. Obejmują one nie tylko większe obszary chronione (rezerwaty i in.), lecz również wyłączenia mające postać sieci licznych ogniw o stosunkowo niedużej powierzchni, rozmieszczonych tak, aby tworzyły pomosty ekologiczne przebiegające przez cały obszar mieszczący się w granicach zasięgu terytorialnego BaySF.

Źródło: www.forstpraxis.de

Niemcy

Warunki obszarowych płatności ekosystemowych

Od października 2022 r. prywatni i samorządowi właściciele lasów w Niemczech mogą występować o subwencje w postaci płatności obszarowych za wypełnianie przez ich lasy świadczeń ekosystemowych. Na nowy program subwencyjny pn. „Wynagradzanie świadczeń ekosystemowych lasu i zarządzania nim w sposób dostosowany do klimatu” niemiecki rząd federalny przeznaczył łącznie 900 mln euro w preliminarzu budżetowym na okres do 2026 roku.

Subwencjonowane mogą być gospodarstwa leśne, których lasy są certyfikowane według standardów PEFC lub FSC i które dodatkowo spełniają szereg warunków wykraczających poza te standardy. Właściciele i zarządcy lasów mogą maksymalnie otrzymywać 100 euro/ha rocznie. Kwota subwencji zależy jednak od wielkości posiadłości leśnej: w przypadku gospodarstw mających więcej niż 500 ha stopniowo maleje wraz ze wzrostem powierzchni. Ponadto stosowane są potrącenia w odniesieniu do powierzchni leśnych objętych już innymi publicznymi programami subwencyjnymi, realizowanymi przez landy.

Obszarowe płatności ekosystemowe, o które właściciele lasów wystąpili w 2022 r., podlegają jeszcze regule de minimis. Oznacza to, że suma całego wsparcia finansowego udzielonego danemu gospodarstwu w ciągu trzech lat jest ograniczona do 200 tys. euro. Niemieckie władze federalne dążą do ustawowej derogacji reguły de minimis począwszy od 2023 roku.

Aby otrzymywać obszarowe płatności ekosystemowe, właściciele lasów muszą spełnić dwanaście warunków podstawowych. Są to: stosowanie odnowienia podokapowego (sztucznego lub naturalnego); priorytetowe traktowanie odnowienia naturalnego; dobór gatunków drzew zgodny z zaleceniami landu (głównie gatunki lokalne); dopuszczanie sukcesji i rozwoju pionierskich gatunków drzew; kreowanie odpowiadającego lokalnym warunkom zróżnicowanego składu gatunkowego drzewostanów, zapewniającego im niezbędną rezyliencję klimatyczną; rezygnacja z rębni zupełnej (cięcia sanitarne dopuszczalne w przypadku klęsk żywiołowych); zwiększenie różnorodności drewna martwego; wyznaczanie/zachowywanie co najmniej pięciu drzew habitatowych (siedliskowych) lub kandydatów na takie drzewa na 1 ha; zakładanie nowych szlaków operacyjnych w odległości nie mniejszej niż 30 m, a w przypadku gleb podatnych na destrukcję – nie mniejszej niż 40 m; rezygnacja z nawożenia i niestosowanie środków ochrony roślin (wyjątek: ochrona stosów i mygieł drewna okrągłego); stosowanie środków służących retencji, rezygnacja z melioracji odwodnieniowych; pozostawienie 5% powierzchni leśnej do naturalnego rozwoju lasu (powierzchnia leśna: >100 ha – obowiązkowo; ≤ 100 ha – dobrowolnie).

Źródło: www.forstpraxis.de

Opr. A.S.