Auto do lasu

Jesienią ubiegłego roku na polskim rynku pojawiła się najnowsza wersja modelu Grand Vitara, samochodu znanego na naszym rynku od 1998 roku i cieszącego się niezłą opinią u użytkowników. Model, którym miałem możliwość pojeździć, został solidnie zmodyfikowany. Auto dostępne jest w dwóch wersjach nadwoziowych (3 i 5-drzwiowej) z trzema silnikami: benzynowymi 1,6 (tylko 3-drzwiowa) oraz 2-litrowym, a także wysokoprężnym 1,9. W tę ostatnią jednostkę napędową było wyposażone testowe auto.

Auto, które i tak cieszyło się dobrą renomą wśród użytkowników, zostało niedawno poddane modernizacji.Kiedy zajechałem nowym Suzuki Jimny JLX do jednego z nadleśnictw, minąłem się w bramie z poprzednią wersję tego auta w barwach Straży Leśnej. Nadleśniczy twierdzi, że na leśne drogi i bezdroża samochód ten nadaje się znakomicie. Potwierdził to krótki (bo nie do końca legalny) przejazd po zaśnieżonym poligonie czołgowym, w trakcie którego samochód nie sprawił żadnej przykrej niespodzianki.

Pod ogromnym sukcesie jakim, było uzyskanie przez Fiata Pandętytułu Car of the Years (nie wspominając o kilkunastu innych nagrodach), producent nie zasypiał gruszek w popiele i – idąc za ciosem – wprowadził w październiku 2004 roku Pandę z napędem na cztery koła. Jest to jedyne na polskim rynku auto 4×4 w segmencie A.Fiat oczekuje, że ta wersja Pandy będzie stanowiła 10 procent sprzedaży modelu, a dodajmy, że już samochód z napędem na jedną oś docenili nie tylko międzynarodowi jurorzy, ale także klienci: auto to jest obecnie najlepiej sprzedającym się samochodem w Polsce i świetnie eksportowanym na Zachód.

Próby przystosowania samochodów do możliwości poruszania się w trudnym terenie zaczęły się dość szybko po wejściu aut do powszechnego użytku.Jednym z pierwszych takich pomysłów był wyprodukowany w 1922 r. model Kégresse firmy CitroĎn, która ,od zawsze” przoduje we wprowadzaniu nowych rozwiązań do motoryzacji. Był to jednak pojazd półgąsienicowy, który świetnie radził sobie w terenie, ale na drogach utwardzanych pozostawał w tyle za pojazdami kołowymi.

Zgodnie z zapowiedzią nasz cykl rozpoczynamy od wyjaśnieniaposzczególnych parametrów używanych w opisie samochodów terenowych.Według rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej, który z braku lepszych zajęć (jak na przykładtroska o budowę autostrad) zabawiał się w definiowanie rodzajów pojazdów, samochód osobowy (kategoria M1)może być uznany za terenowy (kategoria G) jeżeli – po pierwsze – ma co najmniej jedną przednią i jedną tylną ośnapędzane jednocześnie, nawet jeżeli napęd jest odłączalny.

Proponujemy Czytelnikom cykl tekstów o samochodach, nadających się do użytkowania w lesie. Będziemy w nimprzedstawiali wady i walory poszczególnych modeli samochodów terenowych – od najtańszych po drogie.Wprawdzie terenówki z wyższej półki są zdecydowanie poza zasięgiem możliwości finansowych leśników i niezachęcamy do kupna limitowanej wersji Hummera, ale sądzimy, że również te auta warto prezentować, gdyżobecnie nie ma żadnych problemów aby – za w miarę umiarkowaną cenę – sprowadzać używane samochody zzagranicy.

Spośród wielu nadawanych nazw dwie najlepiej oddają charakter tego pojazdu i związki, jakie powstają między nim i jego właścicielem: Zagłada i Kochaj albo rzuć.Niva to pojazd produkowany od początku lat 80., który przez ćwierć wieku zewnętrznie niemal się nie zmienił. Dobrze przemyślane rozwiązania konstrukcyjne, doskonale uwzględniające potrzeby jazdy w terenie, pożeniono jednak z przerażającą jakością wielu podzespołów i finalnego montażu. Z pierwszymi 5-6 tys. przejechanych kilometrów wiążą się z reguły ciągłe naprawy i regulacje: cieknące wszystkie uszczelki, awarie układu elektrycznego, zacinające się zamki. W tym czasie użytkownik przekonuje się, że niektórych elementów nigdy nie uda się wyregulować (układ przeniesienia napędu) albo będzie to wymagało zmian w konstrukcji (układ kierowniczy).

Na jednym z konkursów poznałem leśniczego, który zajechał Loganem, a pytany, jak mu się jeździ tym autem, wyrażał się o nim w samych superlatywach. Wcale mu się nie dziwię. Miałem okazję dwukrotnie jeździć Dacią Logan, a dziś chciałbym zaprezentować wersję wyposażoną w wysokoprężny silnik 1,5 dCI. Historia współpracy francusko-rumuńskiej sięga początków lat 70., kiedy francuski koncern sprzedał licencję na jeden z najbardziej udanych modeli, Renault 12, produkowany od 1969 roku. Samochód przez niemal trzydzieści lat cieszył się bardzo dobrą opinią, pominąwszy wczesne lata 90., gdy po upadku reżimu Caucescu runął także w gruzy reżim technologiczny w zakładach w Pitesti.