Toyota Hilux – nowa czy używana?

Legenda wśród użytkowych aut terenowych – pickupów. To jedno z nielicznych aut, które uzyskały wręcz fantastyczną opinię po ciężkim teście zafundowanym przez znaną ekipę kultowego magazynu motoryzacyjnego Top Gear. Czy produkowana obecnie, siódma generacja modelu, jest równie wytrzymała i warta zakupu?

Masywny przód z dużymi reflektorami charakterystyczny dla VII generacji (Fot. J. Łasecki)Pierwsza generacja zadebiutowała w 1969 r.(źródła podają również 1967 i 1968 r.) jako następca modelu Stout. Autooferowane było z dwoma silnikami o mocy od 85 do 105 KM, napędem na tylną oś(szósta generacja oferuje silnik o mocy 102 KM) i pojedynczą kabiną. Pierwszamodernizacja została dokonana w 1973 r., ale nadal nie oferowano wersji 4 x 4.

Napęd 4 x 4 pojawił się dopiero w trzeciejgeneracji w 1979 r. (równolegle produkowana była wersja 4 x 2). Tej generacjitowarzyszyło również pojawienie się pierwszego silnika diesla o mocy 62 KM iwersja czterodrzwiowa z krótką skrzynią ładunkową. Kolejna modernizacja z 1984 r.zaowocowała dodatkową wersją nadwozia – X-cab (tzw. półtorej kabiny) orazmontowanym po raz pierwszy silnikiem benzynowym V6 o mocy 150 KM.

W 1989 r., oprócz rosnącej gamy silników,zaoferowano nadwozie, które było produkowane w jednolitej wersji na całymświecie. VI generacja zadebiutowała w 1998 r. i oferowała zmienionestylistycznie nadwozie o opływowej i agresywniejszej linii. We wszystkichmodelach zastosowano też niezależne zawieszenie przedniej osi. Silnikirozwijały moc od 72 do 190 KM. Do momentu wprowadzenia następnego modelusprzedano na świecie ponad 12 mln hiluxów.

Opisywana w niniejszym artykule ToyotaHilux VII generacji pojawiła się na rynku w 2005 roku. Auto znacznie urosło,zarówno wzdłuż, jak i na szerokość. Za to gama silników jest skromna i niewszędzie dostępna.
 

Nadwozie i wnętrze
 

Zwiększenie wymiarów jest bardzo widoczne wwersji z podwójną kabiną, gdzie nadwozie osiągnęło 5,25 m, wydłużając się o 0,4m względem poprzednika. Szerokość i wysokość auta oscyluje w granicach 180 cm,co przekłada się na dużą ilość miejsca we wnętrzu.

Zwiększenie rozstawu osi do 3,08 m wznaczny sposób przyczyniło się zarówno do powiększenia wnętrza, jak i poprawywłaściwości jezdnych oraz zaoferowania wyższego komfortu jazdy dla pasażerów.

Wersja Double Cab z zabudową skrzyni ładunkowej (Fot. J. Łasecki) 

Skrzynia ładunkowa jest pojemna,szczególnie w wersjach z pojedynczą kabiną i X-cab – np. pojedyncza kabinaoferuje przestrzeń bagażową na pace o długości aż 2,31 m oraz szerokości 1,52m, ładowność określono na 910 kg.

 
Ustawna skrzynia ładunkowa o regularnym kształcie (Fot. J. Łasecki)

Wersja z podwójną kabiną (na fot.) oferujedobry dostęp do obu rzędów siedzeń, a jej przestronność zadowoli pasażerów.Wygodne siedzenia oferują dość miejsca, jednak środkowy pasażer tylnejkanapy musi się obyć bez trzypunktowego pasa. We wnętrzu nie brakuje schowkóworaz uchwytów na napoje. Deska rozdzielcza jest skromna i uporządkowana – możesię podobać.

Z zewnątrz auto zbliżyło się do wizerunkuosobowych Toyot. Świadczą o tym gładkie reflektory, wyrazisty grill orazłagodne przejście masywnego nadwozia między częścią pasażerską i częściątowarową. Masywny przód z dużym zderzakiem i wysoko poprowadzoną linią maskiprzypomina o terenowym charakterze.

 
Uporządkowana deska rozdzielcza z widoczną dźwignią przełączania napędów (Fot. J. Łasecki)
 

Wyposażenie podstawowej wersji Toyoty Hiluxjest nikłe, jak w samochodach ciężarowych. W standardzie znajduje się tylko ABSoraz poduszki czołowe kierowcy i pasażera. W droższych wersjach mamy dodatkowepoduszki boczne, kurtyny powietrzne, system stabilizacji toru jazdy VSC, tempomat.Jazdę umilać może pełna elektryka, klimatyzacja, połączone nawet ze skórzanątapicerką.

Silniki i przeniesienie napędu


Stosowany na początku silnik 2,5 D-4D omocy 102 KM charakteryzował się niskim spalaniem (na trasie ok. 7 l), lecz nierekompensowało to braku dynamiki. Ten sam silnik z czasem oferował moc 120 lub144 KM, co skutkuje dobrym połączeniem mocy, spalania, osiągów i trwałości.Zaletą silnika 2,5 D-4D jest elastyczność i niskie spalanie (oczywiście przyrozsądnej jeździe). Dla osób preferujących dynamiczną jazdę odpowiednimsilnikiem będzie 3,0 D-4D, który oferuje stosunkowo wysoką moc i rozsądnespalanie.

Przeniesienie napędu odbywa się za pomocąklasycznej skrzyni rozdzielczo-redukcyjnej bez mechanizmu różnicowego.Załączanie przedniego napędu dźwignią zaoszczędza nam problemów z elektryką. Wdroższych wersjach występują automatyczne sprzęgiełka piast przednich kół,tańsze zadowalają się półosiami zespolonymi na stałe, skutkującymi podwyższonymspalaniem i wyższym hałasem w czasie jazdy.

Zarówno napęd, jak i silnik nie należą dosłabych punktów tego auta, zdarzały się sporadycznie wadliwe turbosprężarki iszybko zużywające się sprzęgło, lecz pozostałe elementy służą długo bez awarii.


  
  

Zawieszenie i hamulce


VII generacja hiluxa otrzymała przedniezawieszenie w postaci podwójnych wahaczy oraz sprężyn śrubowych, tylna ośsztywna z resorami wyposażona jest też w system LSD zwiększający dzielnośćterenową pojazdu. Zmieniono konstrukcję ramy, co zwiększyło sztywność, a toskutkuje podwyższoną stabilnością nadwozia i mniejszym poziomem hałasu.

Przednie hamulce z wentylowanymi tarczami ośrednicy 255–319 mm w połączeniu z tylnymi bębnami i ABS zatrzymują auto, alenie powalają skutecznością – jest to typowa cecha pickupów. Układ hamulcowyjest za to stosunkowo trwały.

Ze względu na wysoko położony środekciężkości i dostosowanie auta do przewozu blisko tony ładunku (!) układkierowniczy nie jest perfekcyjnie precyzyjny, a auto „na pusto” będzie miałotendencje do podskakiwania na nierównościach i do ewentualnego myszkowania.

Hilux VII generacji jest autemdopracowanym, potrafiącym walczyć z konkurencją. Zalety znacznie przewyższająwady auta, do których trzeba zaliczyć słabości typowe dla pickupów (długość,zwrotność, stabilność podczas jazdy, komfort jazdy na pusto), lecz osobywybierające tego typu auta świadomie godzą się na to.

 

Zalety:

• wysoka niezawodność;

• niskie spalanie silników 2,5 D-4D;

• dobra sprawność terenowa;

• duża dostępność elementów do off-road;

• niska utrata wartości.

 

Wady:

• cena,

• możliwość występowania korozji (tylnaklapa, okolice szyb);

• możliwość utraty panowania nad autem przyszybkiej jeździe po mokrej nawierzchni;

• wadliwe turbosprężarki w części aut;

• uszkodzenia sprzęgła i koła zamachowego(dwumasowe).  


Sebastian Kołacz

Kolejny temat: „Ford Ranger – pickup wartgrzechu?” w numerze 13–14/2013.

 


Jacek Łasecki,Nadleśnictwo Świętoszów (RDLP we Wrocławiu):
Toyota Hilux (2008), 2,5D, 120 KM

Pracuję w leśnictwie, na terenie któregoznajduje się czynny poligon wojskowy. Leśnictwo jest bardzo zróżnicowane: zjednej strony bagna, mokradła i bobry, z drugiej piaski („Sahara”) oraz bardzotrudne drogi poligonowe i tzw. czołgówki. Jest to teren wprost idealny, abyzweryfikować auto w ciężkich warunkach.

Toyotę kupiłem jako nową w 2008 r., do dziśprzejechała ponad 90 tys. km (wcześniej jeździłem Mitsubishi L-200 z 2004 r., adawniej UAZ-em). Po zakupie zainwestowałem w typowo terenowe opony – DiscovererS/T o rozmiarze 30 x 9.5 R15 LT oraz osłonę od dołu silnika (fabryczna po kilkujazdach nie nadawała się do niczego, więc wykonano mi na zamówienie osłonę zbardzo grubych blach – nawet przy wjechaniu na kamień lub pniak nic się niewygina).

Postaram się wypunktować hiluxa:

• zwrotność w terenie o ograniczonym polumanewru (drogi leśne, polne) rewelacyjna;

• obsługa to tylko wymiana filtrów i oleju;

• jazda w terenie ciężkim (poligon),leśnym, polnym, jak i na szosie w długich trasach – komfortowa;

• orurowanie przednie – nadaje ładnywygląd, a w szczególności doskonale sprawdza się przy przejazdach przez różnegorodzaju „krzaki”;

• to pickup, a najważniejszą zaletą tegotypu auta jest to, że kabina jest oddzielona od bagażnika – idealna sprawa przyprzewozie różnej karmy (często o nieprzyjemnym dla człowieka zapachu), jakrównież podczas transportu upolowanej zwierzyny – do spłukania nieczystościwystarczy zwykły wąż z wodą i mamy czystą pakę bez zbędnych ceregieli;

• kolejna zaleta to niskie zużycie paliwa –średnio od 8,5 do 9,0 l/100 km na szosie oraz od 9,5–10,5 l/100 km w terenie,przy umiejętnej i spokojnej jeździe, a przy tym niemałej wadze auta – 1900 kg;

• doskonałe warunki jezdne, czyli kątnatarcia i kąt zejścia wystarczają, aby bez problemu pokonać wzniesienia, a wszczególności drogi czołgowe (a pamiętajmy, że długość wozu to aż 5 m!).

Do wad zaliczyłbym cenę zakupu – dośćwysoka. Ale z drugiej strony: płaci się za auto renomowanej i uznanej na całymświecie marki, wszechstronne, wygodne, mało awaryjne, które zapewnia komfortowewarunki jazdy zarówno w terenie, jak i na szosie. Coś za coś.