Ze słojów przyrostu rocznego można odczytać dużo więcej niż tylko wiek drzewa – to katalog ułożonych chronologicznie zdarzeń przyrodniczych, które pozwalają mówić o warunkach przyrodniczych z przeszłości. O tym m.in. referował Sławomir Wilczyński (Uniwersytet Rolniczy w Krakowie) w Instytucie Nauk Leśnych SGGW 5 i 6 lutego, gdzie już po raz piaty odbyła się Konferencja Dendrochronologów Polskich. Wilczyński wskazywał, że badane sosny reagowały mniejszymi przyrostami na emisje zanieczyszczeń przemysłowych w ub. wieku

Czytać historię z drzew można także na podstawiezabliźnionych ran w ich tkance. Na ich podstawie Ewa Zin z Instytutu BadawczegoLeśnictwa stwierdziła silny związek pomiędzy lokalną historią pożarów adynamiką odnowienia drzew w lasach liściastych i mieszanych PuszczyBiałowieskiej. – W okresie częstych zaburzeń pożarowych, trwającym do końcaXVIII w., sporadycznie odnawiały się wyłącznie sosna i dąb. Spadek frekwencjipożarów od pierwszej połowy XIX w. spowodował istotne zmiany w lokalnejdynamice odnowienia – najpierw falowe odnowienie sosny i dębu, a następnie stopniowe wkraczanie świerka –podsumowała, zaznaczając, że to pierwsze tego typu wyniki uzyskane wzbiorowiskach grądowych Puszczy.

Konferencja dała okazję do pogłębienia wiedzy teoretycznej,ale i praktycznej. – Ważną i integralną częścią spotkania były warsztaty zmikro- i makroskopowego rozpoznawania drewna – zauważył Szymon Bijak,przewodniczący komitetu naukowego konferencji.

Z doświadczeń dendrochronologów korzystają m.in.geomorfolodzy, klimatolodzy, a nawet archeolodzy.

SLV.