„Quo vadis, leśnictwo?” – na tak postawione pytanie starali się znaleźć odpowiedź 24 referenci podczas dwudniowego spotkania w Starym Sękocinie k. Warszawy. Konferencję zorganizowano z okazji 75 rocznicy powstania Instytutu Badawczego Leśnictwa, obchodzonej 28-30 czerwca.Istotnym punktem uroczystości było również oficjalne otwarcie nowej siedziby Instytutu, która niebawem zostanie przeniesiona z Warszawy do Sękocina.
Konferencja pod znamiennym tytułem – „Quo vadis, leśnictwo?” – podsumowała dzisiejsze problemy leśnictwa, nie tylko polskiego, bowiem wzięli w niej udział reprezentanci innych krajów.W referatach podnoszono problemy wywoływane przez współczesność – wzrost i zróżnicowanie społecznych oczekiwań wobec lasu i leśnictwa, globalizację gospodarki, nowe priorytety gospodarcze Unii Europejskiej. Szeroki kontekst: nowoczesne technologie, odmienne spojrzenie na rolę leśnictwa, koncepcja zrównoważonego rozwoju, posłużyły do naświetlenia problemów zarówno szkółkarstwa, leśnego, siedliskoznawstwa i hodowli lasu, jak też organizacji PGL LP, jednostek naukowych i międzynarodowych struktur związanych z UE.
IBL, organizator spotkania, zapowiada jeszcze w tym roku wydanie tomu zawierającego treść wszystkich wystąpień. Znajdą się w nim również zgłoszone referaty (44), które z uwagi na ograniczenia czasowe nie mogły zostać wygłoszone.
„Las Polski” również planuje włączenie się w dyskusję dokąd zmierza leśnictwo XXI wieku. Chcemy zaprezentować cykl wywiadów z czołowymi postaciami leśnictwa, nawiązujący do tematu „Quo vadis, leśnictwo?” Będziemy rozmawiać o najważniejszych problemach europejskiego leśnictwa, kontrowersjach związanych z rynkiem drzewnym i ochroną przyrody, trendach w nauce i szkolnictwie leśnym, prognozach na przyszłość.
/RAZ/
Prowadzący sesję konferencyjną profesorowie Gerhard Oesten i Kazimierz Rykowski zastanawiają dokąd zmierza uropjskie leśnictwo.
