Z zagranicy 3/2023

Litwa – Buk rozprzestrzenia się na północny wschód

Czechy – Dalibor Šafařík dyrektorem lasów państwowych

Europa – Unijny projekt certyfikacji sekwestrowania CO2

Litwa

Buk rozprzestrzenia się na północny wschód

W lasach Litwy buk pospolity jest niezwykłym widokiem. Do niedawna naukowcy uważali, że północna granica zasięgu
występowania tego gatunku drzewa kończy się najdalej na południowo-zachodnich krańcach Litwy. Okazuje się jednak, że w miarę ocieplania się klimatu obszar bukowy zajmuje coraz większą część Litwy. Obecnie leśnicy z litewskiego Państwowego Gospodarstwa Leśnego (VMU) zaczęli już nawet zbierać nasiona buka na potrzeby odnawiania lasu w cieplejszych
regionach Litwy.

– Litwa leży na granicy zasięgu występowania buka, toteż wraz z ociepleniem klimatu drzewo to w naturalny sposób trafia do naszego kraju – mówi Marijonas Bernotavičius, kierownik Wydziału Nasiennictwa i Plantacji Leśnych w VMU. Bukiew zebrana ostatniej jesieni trafiła do szkółki leśnej w nadleśnictwie Poniewież, gdzie zostanie przysposobiona do wysiewu. W lasach Litwy buk najlepiej daje sobie radę w zachodniej i północnej części tego kraju. We wschodniej Litwie w mroźne zimy marznie i często zamiera.

Źródło: www.vmu.lt

Czechy

Dalibor Šafařík dyrektorem lasów państwowych

Minister rolnictwa Zdeněk Nekula, któremu podlega gospodarka leśna, wybrał Dalibora Šafaříka na nowego dyrektora generalnego Lasów Republiki Czeskiej (LČR) – przedsiębiorstwa zarządzającego czeskimi lasami państwowymi.

Dalibor Šafařík urodził się w 1973 roku. Jest absolwentem Wydziału Leśnictwa i Technologii Drewna Uniwersytetu Mendla w Brnie. Po studiach pracował na tej uczelni. W latach 2014–20 kierował Krajową Dyrekcją LČR w Brnie, po czym wrócił na uniwersytet, gdzie do czerwca 2022 r. pełnił funkcję kierownika Instytutu Ekonomiki i Polityki Gospodarki Leśnej i Drzewnej. Przed nominacją na stanowisko dyrektora generalnego był dyrektorem ekonomicznym LČR.

– Jestem przekonany, że stabilność tkwi w różnorodności. Z taką wizją chcę kierować przedsiębiorstwem państwowym w najbliższych latach. Przy tym nie chodzi tu tylko o różnicowanie składu gatunkowego lasu, lecz także o sposób jego hodowli, w której ważne jest to, aby zapewnić więcej miejsca na odnowienie naturalne. Chcę też położyć większy nacisk na ochronę gleb leśnych, retencję leśną czy zakładanie zadrzewień przeciwwietrznych, które w ostatnich dziesięcioleciach prawie zniknęły z naszego krajobrazu – zapowiedział Dalibor Šafařík. – Chociaż od dawna zajmuję się problematyką ekonomiki leśnictwa, cenię sobie wszystkie metody łagodniejszej, bliskiej przyrody gospodarki, opartej na poszanowaniu procesów zachodzących w przyrodzie – dodał.

W wyborze dyrektora generalnego LČR pomagała ministrowi rolnictwa praska agencja kadrowa Constellation. Proces rekrutacyjno-selekcyjny obejmował, oprócz rozmów kwalifikacyjnych, testy przeprowadzane przez ekspertów z zakresu psychologii menedżerskiej. W skład agencyjnej komisji konkursowej wchodzili przedstawiciele Ministerstwa Rolnictwa, środowiska akademickiego, menedżerowie z doświadczeniem w zarządzaniu dużymi firmami i psychologowie. Do konkursu stanęło 21 kandydatów, z których do etapu końcowego przeszło sześciu. Minister Nekula w rozmowie z dziennikarzami nie zdradził, kto wygrał konkurs. Powiedział jedynie, że wybór został zawężony do sześciu finalistów, a Dalibor Šafařík znalazł się wśród kandydatów rekomendowanych przez komisję konkursową.

Źródło: www.silvarium.cz

Europa

Unijny projekt certyfikacji sekwestrowania CO2

Komisja Europejska przyjęła 30 listopada 2022 r. projekt uruchomienia pierwszego ogólnounijnego dobrowolnego systemu certyfikacji sekwestrowania CO2. Generalnie projekt wywołał pozytywny odzew w sektorze drzewnym i krytykę ze strony organizacji obrońców przyrody.

Projektowany system certyfikacji ma promować innowacyjne technologie sekwestrowania CO2 i zgodne z zasadą zrównoważonego rozwoju rozwiązania służące ochronie klimatu. Zakłada przy tym znaczne poprawienie jakości kwantyfikacji, kontroli i weryfikacji efektów sekwestracji. Poprzez podniesienie poziomu transparentności sekwestracji komisja chce zwiększyć zaufanie podmiotów gospodarczych do realnych działań sekwestracyjnych i zapobiec zjawisku zwanemu „greenwashing” – marketingowemu wykorzystywaniu etykiet przedsięwzięć proekologicznych bez rzeczywistego angażowania się w nie.

Projekt określa przepisy dotyczące niezależnej weryfikacji sekwestracji CO2 i zasady uznawania systemów certyfikacyjnych, mające zapewnić przejrzystość i wiarygodność procesu certyfikacji. W celu zagwarantowania odpowiedniej jakości i porównywalności sekwestracji CO2, Komisja proponuje model weryfikacyjny QU.A.L.ITY, przewidujący dokonywanie oceny działań sekwestracyjnych na podstawie czterech następujących kryteriów:
1. Kwantyfikacja (QUantification): działania związane z sekwestracją CO2 muszą być przedmiotem dokładnych pomiarów i zapewniać wyraźne korzyści dla klimatu. 2. Dodatkowość (Additionality): instrumenty służące sekwestrowaniu CO2 muszą wykraczać poza standardowe praktyki i wymogi prawa. 3. Magazynowanie długotrwałe (Long-term storage): certyfikaty winny być powiązane z czasem magazynowania CO2 w celu zapewnienia trwałości tego procesu. 4. Zrównoważony rozwój (SustainabilITY): działania w zakresie sekwestracji CO2 muszą harmonizować z celami zrównoważonego rozwoju lub przyczyniać się do ich realizacji w takich obszarach, jak adaptacja do zmiany klimatu, gospodarka o obiegu zamkniętym, ochrona zasobów wodnych i morskich oraz ochrona różnorodności biologicznej. Aby osiągnąć cel, jakim jest stanie się do 2050 r. pierwszą na świecie jego częścią neutralną pod względem klimatycznym, UE musi nie tylko ograniczyć emisje gazów cieplarnianych do minimum, lecz również zwiększyć pochłanianie CO2 z atmosfery.

Europejskie Stowarzyszenie Przemysłu Tartacznego (EOS) z zadowoleniem przyjęło inicjatywę legislacyjną KE. Drewno stanowi obecnie zaledwie 3% wszystkich materiałów stosowanych w budownictwie europejskim. W tej sferze wciąż tkwi więc duży potencjał rozwojowy. Projekt KE sprzyja realizacji programu Nowy Europejski Bauhaus poprzez uznanie zdolności drewnopochodnych i energooszczędnych materiałów budowlanych do sekwestracji węgla. Wspomniany program ma na celu urzeczywistnienie założeń Europejskiego Zielonego Ładu w sferze mieszkaniowej.

Organizacje ekologiczne skrytykowały projekt za nieprecyzyjne zdefiniowanie pojęcia „długotrwałe magazynowanie CO2”. Według nich kilkadziesiąt lat użytkowania, które wchodzą w grę w przypadku wielu produktów drzewnych, nie jest wystarczająco długim okresem, aby można było mówić o magazynowaniu trwałym. Z kolei technologie przemysłowe, takie jak wytwarzanie energii z biomasy w kombinacji z wychwytywaniem i składowaniem CO2 (BECCS) czy bezpośrednie jego wychwytywanie z powietrza i składowanie (DACCS), które mogą zapewnić trwałość magazynowania CO2, nie są obecnie opłacalne na dużą skalę i wiążą się z ogromnym ryzykiem społecznym, środowiskowym i gospodarczym oraz z wysokimi kosztami realizacji (duże zużycie energii i zasobów, nakłady na transport i magazynowanie geologiczne).

Źródło: www.forstpraxis.de

Opr. A.S.