Z zagranicy 10/2013

Finlandia

Wyniki finansowe Metsähallitusa w 2012 roku  

Kanada   

Koncepcja posztucznej inwentaryzacji lasu  

Finlandia   

Nowelizacja ustawy o zrzeszeniach leśnych a certyfikacja lasów

Finlandia

Wyniki finansowe Metsähallitusa w 2012 roku

Segment podmiotów gospodarczych fińskiego państwowego koncernu leśnego Metsähallitus (3,6 mln ha lasów, ok. 1200 pracowników) zanotował w 2012 r. rekordowy wynik finansowy. Skonsolidowane przychody ze sprzedaży osiągnęły poziom 377,9 mln euro, a zysk netto 115,1 mln euro. W stosunku do 2011 r. przychody i zysk netto wzrosły odpowiednio o 9 mln i 11,3 mln euro. Rada nadzorcza Metsähallitusa zaproponowała fińskiemu rządowi (właścicielowi) odprowadzenie do budżetu państwa dywidendy w wysokości 120 mln euro, tym samym podwajając jej wysokość. – Metsähallitus zajmuje prawdopodobnie trzecie miejsce w klasyfikacji fińskich firm państwowych pod względem wysokości dywidendy wypłacanej państwu – mówi Jyrki Kangas, dyrektor generalny Metsähallitusa. Kangas dodaje, że gdyby fińskie lasy państwowe nie wypełniały różnorakich świadczeń na rzecz społeczeństwa, ich zysk operacyjny byłby większy o blisko 54 mln euro.

Podstawowym źródłem przychodów Metsähallitusa pozostaje gospodarka leśna, którą koncern prowadzi za pośrednictwem jednostki o charakterze przedsiębiorstwa państwowego Metsätalous. Ale i pozostałe obszary działalności gospodarczej, np. sprzedaż nieruchomości czy realizacja projektów z zakresu energetyki wiatrowej, odgrywają znaczącą rolę. Sprzedażą nieruchomości i energetyką wiatrową zajmuje się jednostka Laatumaa. Firma m.in. wydzierżawia i sprzedaje działki pod budowę domków letniskowych i ośrodków turystycznych. Dyrektor Kangas planuje zmniejszyć rozmiar sprzedaży gruntów z lasami użytkowymi. – W roku bieżącym do sprzedaży przeznaczonych jest przeszło 10 tys. ha. Utrzymanie takiego poziomu sprzedaży miałoby negatywny wpływ na rentowność jednostki Metsätalous. Występuje bowiem także silna presja na tworzenie nowych obszarów chronionych, czego efektem jest również uszczuplanie naszych lasów użytkowych – zaznacza.

Oprócz segmentu podmiotów gospodarczych w skład koncernu Metsähallitus wchodzi osobno rozliczająca się jednostka budżetowa – Służba Dziedzictwa Przyrodniczego (ok. 600 pracowników), sprawująca pieczę nad wszystkimi 37 fińskimi parkami narodowymi. W 2012 r. jej łączny budżet wyniósł 64 mln euro. Podstawową część tej sumy stanowiły środki przydzielone z budżetu państwa. W ubiegłym roku fińskie parki narodowe odwiedziło przeszło 2 mln osób. Każde euro zainwestowane przez państwo w rozwój turystyki przyrodniczej, przyniosło przeciętnie 10 euro wpływów od każdego odwiedzającego.

Źródło: www.metsa.fi

Kanada

Koncepcja posztucznej inwentaryzacji lasu

Inwentaryzacja lasów w Kanadzie bazuje na interpretacji obrazów satelitarnych i lotniczych oraz kontrolnych pomiarach terenowych. Są to prace żmudne i kosztowne. Tymczasem pilnie potrzebne są dokładniejsze i aktualniejsze informacje o zasobach leśnych. W dodatku powinny być one pozyskiwane w ekonomiczniejszy sposób.

Odkąd nastała era satelitarnych i lotniczych czujników wysokiej rozdzielczości oraz precyzyjnych komputerowych analiz obrazu, Kanadyjska Służba Leśna (CFS) pracuje nad nową koncepcją inwentaryzacji lasu. Naukowcy z CFS uznali, że zamiast wyznaczać na obrazie duże zespoły, takie jak drzewostany, by później analizować ich zawartość, lepiej jest z punktu widzenia obróbki komputerowej wydzielać korony pojedynczych drzew (system ITC), określać ich przynależność gatunkową i dopiero później je przegrupować, tworząc drzewostany. Półautomatyczny system ITC obejmuje pakiet 35 programów. Człowiek jest potrzebny jedynie do „przetrenowania” komputera w rozpoznawaniu gatunków drzew oraz do oceny końcowych wyników. Precyzyjne informacje o składzie gatunkowym i innych atrybutach każdego drzewostanu zapisywane są w formacie, w którym mogą być bezpośrednio przesyłane do Systemu Informacji Geograficznej (GIS).

Dane pozyskane za pomocą technologii LIDAR lub metodą autokorelacji obrazów 3D służą do tworzenia cyfrowego modelu warstwy koron drzew, który z kolei służy do określania wysokości pojedynczych drzew lub drzewostanów. Miąższość drewna może być obliczana w sposób tradycyjny (uwzględniane są przy tym jednak precyzyjne dane o składzie gatunkowym) lub wyznaczana jako funkcja gatunków, powierzchni koron i wysokości drzew w oparciu o podejście drzewostanowe lub posztuczne.

System ITC jest już używany przez leśne firmy konsultingowe i władze poszczególnych prowincji w Kanadzie, jak również zespoły naukowców z różnych rejonów świata. W systemie ITC można wykorzystywać obrazy wytwarzane przez nową generację czujników satelitarnych o wysokiej rozdzielczości. Oprogramowanie ITC było już także stosowane do różnych inwentaryzacji specjalistycznych (wykrywanie posuszu stojącego, określanie stanu zdrowotnego itd.). Dostępne są również specjalne moduły do oceny odnowień.

Źródło: http://cfs.nrcan.gc.ca

Finlandia

Nowelizacja ustawy o zrzeszeniach leśnych a certyfikacja lasów

Fińska ustawa o zrzeszeniach właścicieli lasów ma zostać znowelizowana. Projektowane jest zniesienie automatycznego członkostwa w lokalnym zrzeszeniu leśnym. Zrzeszenia będą mogły określać terytorialny zasięg swojego działania. Zmiany w ustawie wpłyną również na certyfikację lasów, która w Finlandii przeprowadzana jest głównie wg standardów PEFC i obejmuje 96% lasów gospodarczych.

Obecnie podstawowymi obiektami certyfikacji grupowej w systemie PEFC są w Finlandii regiony, które określają zasięg działania unii właścicieli lasów (lokalne zrzeszenia leśne są skupione w ośmiu uniach regionalnych). I to właśnie regionalne unie właścicieli lasów ubiegają się o certyfikat. Taka regionalizacja certyfikacji oznacza, że każdy członek zrzeszenia leśnego należącego do danej unii jest objęty certyfikacją, o ile sam z niej nie zrezygnuje. Ponieważ członkostwo w zrzeszeniach leśnych było nabywane automatycznie, z mocy ustawy, certyfikacja w systemie PEFC objęła w Finlandii wielki obszar lasów prywatnych. Jeżeli członkostwo stanie się dobrowolne, liczba członków zrzeszeń leśnych i, w konsekwencji, zasięg certyfikacji leśnej może się zmniejszyć. Znowelizowana ustawa o zrzeszeniach leśnych ma wejść w życie na początku 2015 roku.

Dziś trudno oszacować, jaka część właścicieli lasów pozostanie członkami zrzeszeń leśnych po nowelizacji ustawy. Najczarniejsze prognozy mówią, że stopień zorganizowania prywatnych właścicieli lasów spadnie do 60%. Oprócz nowelizacji wpływ na certyfikację lasów w Finlandii może mieć utrzymująca się tendencja do fuzji lokalnych zrzeszeń. Duże zrzeszania leśne mogą zacząć ubiegać się o certyfikat, bez pośrednictwa unii regionalnych. Alternatywą dla certyfikacji za pośrednictwem regionalnych unii właścicieli lasów może być także certyfikacja grupowa organizowana przez koncerny leśno-drzewne.

Obecnie działają w Finlandii 103 zrzeszenia leśne, liczące łącznie blisko 330 tys. członków. Zrzeszenia leśne wykonują 80–90% wszystkich zadań związanych z produkcją drewna w lasach prywatnych i ok. 75% zadań związanych z planowaniem sprzedaży pozyskanego surowca. Przeciętna wielkość fińskiego prywatnego gos-
podarstwa leśnego to niecałe 30 ha.

Źródło: www.forest.fi

Opr. A.S.