Babiogórski Park Narodowy - Trudne wyzwanie na 70. urodziny

Babiogórski Park Narodowy w tym roku obchodzi 70. rocznicę utworzenia. Powstał, by ochronić m.in. charakterystyczne piętra roślinności, zespoły roślinności naskalnej i stanowiska cennych roślin, np. okrzynu jeleniego i rogownicy alpejskiej.

Pasmo Babiej Góry od zawsze przyciągało rzesze eksploratorów w celach poznawczych, naukowych, zdrowotnych czy rekreacyjnych. Pierwsi odkrywcy, którzy poznawali tutejsze lasy, czerpali z nich też pożytki. Z biegiem czasu przybywało świadomych turystów, którzy także zaczęli doceniać nieprzeciętne wartości przyrodnicze tego terenu. Naukowcy coraz śmielej zapuszczali się w te tereny, opisując kolejne cenne odkrycia.
Na przełomie XIX i XX w. na tym obszarze prowadzono intensywne badania naukowe; powstała organizacja turystyczna Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, która wybudowała schronisko na Markowych Szczawinach, wytyczyła szlaki turystyczne. Jednak samo utworzenie
Babiogórskiego Parku Narodowego nastąpiło dopiero w 1954 roku. Park pierwotnie miał powierzchnię 16,37 km2, a po wielu latach starań, zakończonych sukcesem w 1997 r., powiększono go do 33,92 km2. Od 1977 r. Babia Góra będąca w granicach Parku została objęta rezerwatem biosfery UNESCO.
Turystyka od zawsze była ważnym elementem funkcjonowania całego obszaru i samego parku. Po wybudowaniu drogi asfaltowej przez Przełęcz Lipnicką na Orawę, pod koniec lat 60., ruch turystyczny znacznie wzrósł. Był to czas intensywnych wędrówek turystów na wschody i zachody słońca. Rozwijała się infrastruktura turystyczna, budowano schrony i wiaty, wyznaczano miejsca odpoczynku, remontowano szlaki. Jednak najwyższy wzrost liczby turystów przypadł na lata 20. bieżącego stulecia. W ostatnich latach liczba turystów zbliżyła się do 200 tys. osób rocznie!
By podołać wyzwaniu, Babiogórski Park Narodowy dostosował infrastrukturę do potrzeb odwiedzających, jednocześnie zapewniając im bezpieczeństwo i komfort. Tak duży ruch turystyczny rodzi jednak obawy o kondycję przyrody masywu Babiej Góry. Zwiększająca się liczba turystów wiąże się ze wzrostem presji na świat tutejszych roślin i zwierząt. Park zanika w świecie konsumpcji i komercji. Zadaniem nas wszystkich jest chronić, udostępniać i edukować w taki sposób, aby nie dopuścić do utraty wyjątkowych walorów tego miejsca.
Im więcej uda nam się ocalić i przekazać następnym pokoleniom, tym dłużej będą mogły czerpać z przyrody, którą chroni Babiogórski Park Narodowy.
Anna Arcikiewicz
Artykuł został opublikowany dzięki dofinansowaniu Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Za jego treść odpowiada wyłącznie Babiogórski Park Narodowy.