6/2023

• Hurtowa wycinka
• Rajdowcy złapani
• Mniej lasów, mniej opadów
• Grzybem w jemiołę
• Myśliwskie psy poza konkursami
• Krowie toalety
• Oceany lepiej chronione
• Klimatyczny dom

• Wyrok TSUE. Polskie „nie” dla zaskarżania pul
• CITES ma 50 lat. Konwencja, która chroni
• Fundusze Europejskie. Infrastruktura, Klimat, Środowisko 2021–27
• Rezerwat Strabla. Pierwszy w historii
• XXIV Submisja Drewna Cennego Krosno 2023. Jeden z największych przetargów w Europie

Minął rok od brutalnej inwazji Rosji na Ukrainę. Jak przeżywają to leśnicy z dala od wschodniej granicy? Zapytaliśmy Marię Bajsarowicz, głównego specjalistę SL ds. komunikacji i mediów w RDLP w Pile.

Po okresie głębokiego kryzysu, wręcz zaniku aktywności, Komisja Współpracy z Zagranicą Polskiego Towarzystwa Leśnego otrzymała ponad pięć lat temu nowe życie. Członkowie Towarzystwa uważają, że polskie leśnictwo zasługuje na godne miejsce na leśnej mapie Europy, a nawet w szerszej skali. Taka pozycja nie jest przydzielana z urzędu, lecz należy o nią zadbać, wypracować we współdziałaniu z zagranicznymi partnerami i utrwalić na leśnym forum międzynarodowym. Tym właśnie zajmuje się Komisja.

Barszcz Sosnowskiego to okazała roślina, którą w czasach socjalizmu, jako cudowne kwiecie pastewne, rozsiano po całym kraju. Polskie krowy jednak wykazały co najwyżej średnie zainteresowanie taką paszą, a barszcz, pozostawiony samopas, wyrwał się spod ludzkiej kontroli i zaczął sprawiać kłopoty…

Pierwszy komputer na świecie – ENIAC, został zaprezentowany zimą 1946 r., a więc dokładnie 77 lat temu. Zajmował powierzchnię 140 m2, zawierał prawie 19 tys. lamp elektronowych, ważył 27 t i pobierał 140 kW mocy (dla porównania pralka potrzebuje ok. 2 kW). Chłodziły go dwa silniki Chryslera. Na owe czasy był prawdziwym demonem prędkości, zdolnym przeprowadzić w ciągu sekundy 5 tys. działań dodawania lub odejmowania. ENIAC wykorzystano m.in. do budowy bomby wodorowej, taktycznej broni atomowej, do obliczeń balistycznych, ale też wyliczenia liczby Pi z dokładnością do tysiąca miejsc po przecinku i wielu innych pożytecznych rzeczy.

Pierwsza publikacja poświęcona postaci Władysława Janty-Połczyńskiego autorstwa emerytowanego nadleśniczego Nadleśnictwa Łopuchówko – Tomasza M. Sobalaka, ukazała się w 2013 roku. Przez dekadę nadleśniczy, pasjonat historii, poszukiwał kolejnych materiałów o uczestniku powstania wielkopolskiego, pisarzu, społeczniku i myśliwym, mecenasie kultury, jakim był Władysław Janta-Połczyński.

Nowelizacja Kodeksu pracy wprowadziła oczekiwane zmiany. Możliwości te budzą jednak pewne wątpliwości związane z ochroną danych osobowych, zwłaszcza w zakresie badania pracowników na obecność narkotyków i alkoholu.

Kilka lat temu przeczytałem sagę Drwale (tytuł oryginału Barkskins), autorstwa Annie Proulx, o losach dwóch ubogich francuskich przymusowych emigrantów (René’a Sela i Charles’a Duquet’a), którzy przybyli do Kanady w XVIII w., i ich potomkach, w tym o indiańskich korzeniach. Książka kończy się scenami próby ratowania Ziemi przed zagładą wywoływaną przez człowieka. Na ostatnich kartach sagi pojawia się również Puszcza Białowieska, o której opowiada potomkini francuskich migrantów, w której żyłach płynie indiańska krew…

Lasy pełne są miejsc pamięci, także po tych, którzy zginęli, stojąc na ich straży. Wiele obelisków, krzyży czy kapliczek dobitnie pokazuje, że służba lasom nie zawsze była bezpieczna i łatwa. Dobrze widać to na terenie Nadleśnictwa Międzyrzec (RDLP w Lublinie), które administruje obecnie m.in. dawnymi dobrami rodziny Potockich.

Z racji zamieszkiwania na mazowieckim niżu siłą rzeczy najczęstszym celem różnorakich wypadów na leśne mikroprzygody są dla mnie tereny, gdzie niepodzielnie króluje sosna, a tam, gdzie jest bardziej mokro – oczywiście olcha. Gdy w grę wchodzi jednak dłuższa wędrówka albo chociaż krótki wypad z jednym noclegiem w terenie, a akcja ma się odbywać w granicach Polski, to zawsze brałem pod uwagę dwa kierunki – albo góry (ze Świętokrzyskimi włącznie), albo północno-wschodnie rubieże naszego pięknego kraju.

System ochrony przeciwpożarowej lasu, który funkcjonuje z dużą skutecznością w Lasach Państwowych i uznawany jest za jeden z najlepszych nie tylko w Europie, miał swój początek w Instytucie Badawczym Leśnictwa. Było to ponad pół wieku temu…

W poprzednim numerze „Lasu Polskiego” rozpoczęliśmy niezwykły przegląd symboliki związanej z dębami. Dziś kontynuujemy tę niezwykłą opowieść…

Według części działaczy ekologicznych stan zdrowotny polskich lasów jest „wysoce niezadowalający”, a niekiedy określany nawet jako „katastrofalny”. Jednak jak oficjalnie podał GUS w 2022 roku, w Lasach Państwowych zwalczano owady o masowym charakterze występowania na 0,8% powierzchni lasów, pasożytnicze grzyby powodujące choroby drzew na 0,1%, a ochronie przed zwierzyną poddano 0,6% całej powierzchni zarządzanych lasów. Na jakiej podstawie taką sytuację nazywa się „katastrofalną”?

Drewno kojarzy się z czasem. Potrzebują go nasiona, by wykiełkować, drzewa, by się zakorzeniać, wzrastać, zakwitać, obradzać i obdarowywać nas drewnem. Potrzebuje go także rzemieślnik, by wykonać przedmioty piękne, trwałe, wypełnione szacunkiem dla pracy i materiału. Tak właśnie powstają małe dzieła sztuki.

• Nowa Szkocja, Kanada – Funkcyjny rozdział lasów publicznych
• Niemcy – Orzeczenie sądu ws. mygieł jako źródła zagrożenia
• Szwecja – Redukcja pozyskania drewna w lasach państwowych

• Analiza – Eksport i import surowca z Polski
• Meblarstwo – Polskie meble podbijają Stany

Tylko człowiek nieroztropny z własnej i nieprzymuszonej woli zgadza się przyjąć ofertę pracy jako inżynier nadzoru w nadleśnictwie. Jest to bowiem zajęcie niewdzięczne, pozbawione jakichkolwiek pozytywów i stron jaśniejszych. Człowiek mianowany inżynierem nadzoru traci w jednej chwili duszę i to – jak się zdaje – na zawsze. Nie ma bowiem ratunku dla inżynierów, którzy odtąd muszą egzystować jakby w świecie równoległym, wyobcowanym i pozbawionym zwyczajowej dla wielkiej leśnej rodziny pomyślności.