Jeszcze nie tak dawno świętowaliśmy 90-lecie rozpoczęcia restytucji żubra w Polsce (o którym szerzej pisaliśmy w nr. 23/2019), spoglądając na przyszłość tego gatunku z troską i nadzieją. Jak widać, niemal wiek starań nie poszedł na marne, bo-wiem w grudniu Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) zmieniła status największego lądowego ssaka Europy w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych. Żubry nie są już więc narażone na wyginięcie, ale wciąż pozostają bliskie zagrożeniu. Wraz z nim status zmieniono także 25 innym zwierzętom, jednak należy pamiętać, że wciąż wydłuża się lista gatunków uznanych za wymarłe.

– Nie wydaje mi się, że zmiana statusu w Czerwonej księdze uśpi czujność na jego potrzeby. Poprawa statusu wynika raczej z tego, że zwiększa się liczebność gatunku. Nie łączyłbym jednak tego ze zmianą podejścia. Zwyczajnie dzięki większej liczebności żubr nie jest tak zagrożony jak wcześniej – komentuje Michał Krzysiak, dyrektor Białowieskiego Parku Narodowego, który w grudniu minionego roku obchodził 99-lecie ochrony ścisłej. – W BPN nie zmienimy podejścia do żubra, dalej będziemy realizowali to, co zapisano w planie ochrony Parku, czyli ograniczanie zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych dla gatunku i poprawę stanu bytowania żubrów. Głównym wyznacznikiem w zarządzaniu populacją wciąż jest dla nas stan zdrowia zwierząt i środowisko, w jakim się znajdują – zapewnia dyrektor.

Dane liczbowe potwierdzają tę opinię – od 2003 r. populacja żubra w Europie wzrosła z 1,8 do 6,2 tys. osobników, a urodzone w Polsce byki i krowy wyjeżdżają w różne zakątki Starego Kontynentu, wzbogacając istniejące stada lub tworząc nowe. Tych przybywa też w Polsce, w tym roku ma zostać założona nowa populacja w Nadleśnictwie Gołdap (RDLP w Białymstoku), a lada dzień żubry zostaną wsiedlone do zagrody w Nadleśnictwie Janów Lubelski (RDLP w Lublinie). Do Puszczy Rominckiej zwierzęta mają trafić w pierwszym kwartale tego roku. Pierwsze wolnościowe stada powstały w latach 50., a dzisiaj jest ich już 47. Niestety wśród nich przeważają populacje odizolowane od siebie, co nie zapewnia odpowiedniego transferu genów, dlatego aktywnej ochrony gatunku nie można jeszcze zaniechać.

SLV.