Holenderska grupa bankowa Fortis kupiła na brazylijskiej giełdzie BM&F w Sčo Paulo prawa do emisji 800 tys. ton CO2, płacąc za nie ponad13 mln euro. Sprzedaż miała charakter aukcjiinternetowej. Oferowane przez Brazylijczyków prawa do emisji zostały wygenerowane w związku z przedsięwzięciem realizowanym w ramachMechanizmu Czystego Rozwoju, ustanowionym na podstawie protokołu z Kioto. Giełda BM&F planuje zorganizowanie około 10 podobnychaukcji w roku 2008.
W świetle szwedzkich badań bezzrębowe gospodarstwo z nieprzerwaną pielęgnacyjną selekcją drzewostanów może powodować obniżenie dochodów właścicieli lasów nawet o 7,5 tys. euro/ha. Produktywność lasów zagospodarowanych bezzrębowo od dawna jest przedmiotem dyskusji. Nawet forsujące bezzrębówkę szwedzkie organizacje ekologiczne nie są w tej sprawie zgodne: niektóre twierdzą, że gospodarstwo bęzzrębowe jest bardziej produktywne od gospodarstwa z cyklamihodowlanymi, inne nie podzielają tej opinii, ale uważają, że trzeba pogodzić się z obniżoną produktywnością w imię ochrony różnorodności biologicznej i bogactwa struktury krajobrazowej.
Dr Lennart Eriksson, pracownik naukowy Szwedzkiej Akademii Rolniczej (SLU), porównał pod względem ekonomicznym drzewostany zagospodarowane metodą bezzrębową i zrębowąrosnące na 8 różnych siedliskach. – Wyniki analizy alternatywnych sposobów zagospodarowania nie pozostawiają wątpliwości – informuje Eriksson. – Dochód netto z gospodarstwa bezzrębowego wyrażony w wartości realnej jest o wiele mniejszy. Właściciele lasów tracą od przeszło1 tys. do przeszło 7,5 tys. euro/ha.Argumentem za większą dochodowością gospodarstwa bezzrębowego miało być to, że właściciel lasu zagospodarowanego bezzrębowo nie ponosi kosztów przygotowania gleby pod odnowienie oraz zakładania i pielęgnowania upraw. Jednakbadania Erikssona wykazały, że obniżka kosztów nie kompensuje zmniejszonej produktywności.
Oferowane przez Austriackie Lasy Związkowe SA usługi leśne cieszą się coraz większym popytem wśród osób i fundacji prywatnych, gospodarstw rolnych i przedsiębiorstw posiadających w Austrii lasy. ALZ SA świadczą usługi w szerokim zakresie: od pielęgnacji lasu, przez pozyskiwanie i sprzedaż drewna, po konsulting leśny. Oprócz samych właścicieli lasów profituje z tych świadczeń cała austriacka gospodarka narodowa: usługowa działalność ALZ SA pozwala na efektywniejszą mobilizację niewykorzystanych dotąd rezerw drewna, co w czasach deficytu tego surowca ma szczególne znaczenie.
Świadczenie usług leśnych jest trzecim – po zagospodarowaniu lasów państwowych i gospodarce nieruchomościami – ekonomicznym filarem ALZ SA. Georg Erlacher, członek dwuosobowego zarządu spółki, wyjaśnia: – Liczni prywatni właściciele lasów ani nie mają czasu, ani nie dysponują odpowiednimi środkami i niezbędnym know-how, żeby samodzielnie móc gospodarować w swoich lasach. Nasi klienci oczekują od nas efektywnego, nowoczesnego i trwale zrównoważonego zagospodarowania swoich lasów, przynoszącego korzyści zarówno ekologiczne, jak i ekonomiczne.
Do grona klientów ALZ SA należą między
innymi: jedna z prywatnych fundacji w Górnej Austrii (1,7 tys. ha lasów), spółka akcyjna Thyssen-Krupp (400 ha), biskupstwo w miejscowości Eisenstadt (300 ha) i wspólnota 44 drobnych, prywatnych właścicieli lasów w okolicach Salzburga (300 ha).
Opr. A.S.
Fińskie państwowe gospodarstwo leśne Metsähallitus i Światowy Fundusz na rzecz Przyrody (WWF) osiągnęły porozumienie w sprawie ochrony starodrzewów w północnej Finlandii. Plan ochrony przyrody, opracowany przez Metsähallitusa w 2005 r., skorygowano w oparciu o dane dostarczone przez organizacje ekologiczne i wyłączono z gospodarki leśnej dodatkowe starodrzewy o łącznej powierzchni 55 tys. ha.
– Decyzja ta ma znaczenie międzynarodowe. Władze Finlandii wykazały poczucie
odpowiedzialności globalnej, obejmując ochroną te jedyne w swoim rodzaju starodrzewy. Przeprowadzone negocjacje stanowią dla całego świata przykład konstruktywnego rozwiązywania konfliktów rodzących się współcześnie w obrębie leśnictwa – powiedział na konferencji prasowej Duncan Pollard, dyrektor ds. Międzynarodowego Programu
Leśnego WWF.
– Metsähallitus prowadzi gospodarkę leśną w sposób odpowiedzialny, harmonizując
programy różnych grup interesów. Cieszymy
się, że udało nam się osiągnąć porozumienie z WWF, ponieważ to pozwala ufniej patrzeć w przyszłość branży leśno-drzewnej w pół-
nocnej Finlandii – dopowiedział Hannu Jokinen, dyrektor pionu „Gospodarka Leśna” w Metsähallitusie.
Dyrekcja Generalna „Rolnictwo i Rozwój Obszarów Wiejskich” Komisji Europejskiej, koordynująca prace nad unijnym planem leśnym, który ma zostać przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie UE do połowy 2006 r., zaprasza wszystkich zainteresowanych do przesyłania swoich przyczynków do planu. Unijny plan leśny będzie zapisem programowym działań, jakie należy podjąć w UE i poszczególnych krajach członkowskich, aby zapewnić europejskiemu leśnictwu wszechstronny rozwój. Formularz przyczynkowy dostępny jest na stronie internetowej Komisji Europejskiej pod adresem: http://europa.eu.int/comm/agriculture/fore/action_plan/provide_a_contribution_en.htm
Język polski jest jednym z języków urzędowych UE, tak że nic nie stoi na przeszkodzie, żeby przesłać propozycje po polsku. Trzeba jednak pamiętać, że spośród wszystkich unijnych języków urzędowych tylko trzy są językami roboczymi, a mianowicie: angielski, niemiecki i francuski. Nie obejdzie się więc bez tłumaczenia. A do służb translatorskich Komisji Europejskiej lepiej mieć ograniczone zaufanie.
Pod auspicjami Komitetu Stałego ds. Leśnictwa, stanowiącego forum współpracy Komisji Europejskiej z państwami członkowskimi UE w zakresie leśnictwa, zostały utworzone 3 eksperckie grupy robocze, które w ramach opracowywania unijnego planu leśnego zajmują się odpowiednio trzema zespołami zagadnień takimi, jak: (1) ekonomiczny i społeczny wymiar lasów i leśnictwa, (2) ekologiczny wymiar lasów i leśnictwa i (3) spójność i koordynacja. W grupie ekonomiczno-społecznej Polska nie ma żadnego przedstawiciela. W grupie ekologicznej nasz kraj reprezentuje Jerzy Wawrzoniak (IBL), a w grupie koordynacyjnej – prof. Piotr Paschalis-Jakubowicz (SGGW). Zastanawiający może być fakt, że Lasy Państwowe, bodaj największa leśna organizacja gospodarcza w całej UE, nie mają swojego przedstawiciela w grupie ekonomiczno-społecznej. Oby nie miało to w przyszłości negatywnych skutków dla naszych lasów!
Fiński Instytut Badawczy Leśnictwa szacuje, że wolumen fińskiego importu drewna okrągłego wyniesie w 2005 r. ponad 19 mln m3, a w 2006 r. ponad 20 mln m3. Wielkości te odpowiadają mniej więcej 1/4 zapotrzebowania fińskiego przemysłu drzewnego na drewno okrągłe. Prawie 90% importowanego przez Finlandię drewna okrągłego pochodzi z Rosji i krajów bałtyckich. W roku 2005 fińskie pozyskanie drewna w ramach cięć rębnych zmniejszyło się o kilka procent w stosunku do poziomu w roku 2004. Cena świerkowego drewna tartacznego spadła w porównaniu do 2004 r. o 11%.
Światowy Fundusz na rzecz Przyrody (WWF) podejrzewa, że nawet 1/5 drewna wwożonego do Finlandii z Rosji i państw bałtyckich może pochodzić z nielegalnych źródeł. Harri Karjalainen, szef sekcji gospodarki leśnej fińskiego WWF-u, wyjaśnia, że podejrzenia te opierają się na oficjalnych rosyjskich danych statystycznych. Przykładowo: południowo-zachodnia Rosja zużywa i eksportuje w sumie o blisko 27% więcej drewna, niż łącznie pozyskuje i importuje. Zdaniem organizacji WWF, fińska branża drzewna stosuje mało przejrzysty system weryfikacji źródeł pochodzenia drewna. Nie zgadzają się z tą opinią przedstawiciele fińskiego przemysłu drzewnego. – Firma Stora Enso uważa, że wyniki rewizji wykonywanych przez niezależnych audytorów są wystarczającym dowodem na to, że nasz system weryfikacji źródeł pochodzenia drewna działa prawidłowo – twierdzi Helena Jantunen, dyrektor ds. zrównoważonego rozwoju w dziale zaopatrzenia w drewno koncernu Stora Enso. opr. A.S.
Rada PEFC uchyliła do odwołania swoją akceptację szwajcarskiej normy certyfikacji leśnej ,Q-Label” z powodu niespełniania przez nią niektórych wymagań Programu Promowania Certyfikacji Leśnej (PEFC). W związku z tym lasy certyfikowane według normy ,Q-Label” nie mogą być tymczasowo uznawane za certyfikowane w systemie PEFC. Ponadto do czasu ewentualnego przywrócenia PEFC-owskiej akceptacji, na produktach pochodzących z tych lasów nie może być umieszczane logo PEFC. Na całym świecie w systemie PEFC certyfikowanych jest obecnie ponad 175 mln ha lasów. W Europie najwięcej lasów z PEFC-owskim certyfikatem znajduje się w Finlandii (22,4 mln ha), Norwegii (9,2 mln ha), Niemczech (7,0 mln ha), Szwecji (6,6 mln ha), Francji (4,0 mln ha), Austrii (3,9 mln ha) i Czechach (1,9 mln ha); poza Europą – w Kanadzie (63,7 mln ha) i w Stanach Zjednoczonych (53,0 mln ha).
W listopadzie 2005 r. Komisja Praw Człowieka ONZ poleciła wstrzymać pozyskanie drewna w regionie Nellim w fińskiej Górnej Laponii z powodu petycji trzech lapońskich pasterzy reniferów, wniesionej przy wsparciu organizacji Greenpeace. Pasterze domagają się zaniechania użytkowania lasów w regionie Nellim ze względu na związane z tym domniemane zagrożenia dla stadnego chowu reniferów, a tym samym dla całej kultury Lapończyków. W ciągu sześciu miesięcy państwo fińskie jest teraz obowiązane udzielić Komisji stosownych wyjaśnień. W związku z tą sprawą fińskie państwowe gospodarstwo leśne Metsähallitus (3,4 mln ha lasów gospodarczych, roczne pozyskanie ok. 5 mln m3) zdecydowało się tymczasowo wstrzymać pozyskanie drewna w regionie Nellim, obejmującym obszar lasów państwowych o łącznej powierzchni 27 tys. ha.
Decyzja o wstrzymaniu pozyskania może mieć negatywny wpływ na poziom zatrudnienia w całym regionie. Jak poinformował Hannu Jokinen, dyrektor pionu ,Gospodarka Leśna” w Metsähallitusie, kierownictwo gospodarstwa próbuje znaleźć zastępcze miejsca pracy dla miejscowych robotników i przedsiębiorców leśnych, ale istnieją poważne obawy, że nie uda się zapewnić pracy wszystkim. Poza tym Metsähallitus próbuje pogodzić interesy hodowli reniferów i gospodarki leśnej w Górnej Laponii, prowadząc intensywne pertraktacje z lokalnymi środowiskami w sprawie rozmiaru pozyskania, możliwego do zaakceptowania przez wszystkie zainteresowane strony. Tymczasem siedemnastu lapońskich pracobiorców – robotników leśnych i operatorów maszyn – wniosło do Komisji Praw Człowieka ONZ skargę o naruszenie praw człowieka i konstytucyjnych praw Lapończyków poprzez zadecydowanie przez tenże organ o wprowadzeniu sześciomiesięcznego moratorium na pozyskanie drewna. Petycję popierającą skargę podpisało ponad 150 mieszkańców regionu Nellim. Lapończycy, którzy wnieśli skargę, domagają się respektowania gwarantowanego przez państwo fińskie prawa mieszkańców Laponii do samostanowienia, w tym prawa do pracy i decydowania o źródłach własnego utrzymania. Zdaniem protestujących pracobiorców, wprowadzone moratorium pozbawia pracy dużą grupę społeczności lapońskiej w imię obrony interesów nielicznych ich członków.
Austriackie Lasy Związkowe SA odbudowały zniszczoną poprzedniej zimy przez lawinę platformę obserwacyjną w Parku Narodowym ,Alpy Wapienne”, umożliwiającą zwiedzającym podpatrywanie zimowego dokarmiania jeleni, prowadzonego w Alpach Wapiennych już od stu lat. Otwarcie platformy obserwacyjnej zaplanowano na styczeń 2006 roku.
Ponownie możliwe będzie obejrzenie jedynego w swoim rodzaju widowiska: dokarmiania blisko 80 jeleni, łań i cieląt. Dokarmiane zwierzęta nie są niepokojone, ponieważ widownia jest dobrze ukryta. Konstrukcja platformy obserwacyjnej nawiązuje do koncepcji znanej z telewizyjnego Wielkiego Brata, z tą różnicą, że w kontenerze zamknięci są nie bohaterowie widowiska, a widzowie. Platforma obserwacyjna ma bowiem postać izolowanej akustycznie ambony, w której niczym w amfiteatrze może pomieścić się 25 osób. Na miejscu dokarmiania, oddalonym o 80 m, zwierzęta zjawiają się codziennie o tej samej porze. – Przywiązujemy dużą wagę do tego, żeby otworzyć społeczeństwu drogę do lasu także zimą. Platforma obserwacyjna w Parku Narodowym ,Alpy Wapienne” daje niepowtarzalną możliwość obserwowania z bliska niezwykle fascynujących zwierząt, jakimi są jelenie, oraz umożliwia wgląd w pracę Lasów Związkowych – wyjaśnia Georg Erlacher, jeden z członków dwuosobowego zarządu spółki akcyjnej Austriackie Lasy Związkowe. W poprzednich sezonach, przed zniszczeniem starej platformy obserwacyjnej, liczba podpatrujących zimowe dokarmianie jeleni w dolinie Bodinggraben osiągała poziom tysiąca osób rocznie.
W listopadzie 2005 r. w miejscowości Arnstein odbyła się pierwsza w tym sezonie przetargowym submisja cennego drewna bukowego, pozyskanego w siedmiu gospodarstwach leśnych wchodzących w skład Bawarskich Lasów Państwowych (800 tys. ha lasów, roczne pozyskanie 5 mln m3). Do sprzedaży przeznaczono łącznie 1,8 tys. m3 drewna. Oferty zakupu złożyło 27 firm. Przeciętna cena drewna sprzedanego w ramach submisji sięgnęła 237 euro, zaś najwyższa – 539 euro za kubik. Nie sprzedano, ze względu na zbyt niskie oferty cenowe, 193 m3 drewna. Następną submisję cennego drewna bukowego z Bawarskich Lasów Państwowych zaplanowano na 8 lutego 2006 roku.
