#N/A

Magia czarna, biała, sympatyczna… Magia świąt. A lasu? Niewątpliwie istnieje. Ale nie chodzi o „abrakadabra”, zaklęcia czy występowanie w nim sił nadprzyrodzonych, chociaż Baba Jaga, rusałki i Borowiec, pomieszkujące gdzieś w ciemnych jego zakamarkach, na pewno uważają inaczej. Chodzi o niezbity czar, urok, powab i piękno lasu. A zmienny on jest niczym kobieta: raz diaboliczny, w upiornych oparach mgły, innym razem liryczny, z kroplami rosy na pajęczynie, posępny i pełen słońca. Czasami w swoim pięknie banalny. Zawsze jednak nieodgadniony i posiadający to „coś”, co trudno wyrazić nawet za pomocą dobrego aparatu. Na tym polega jego tajemnica. I magia. Staraliście się ją, z większym lub mniejszym powodzeniem, oddać na waszych fotografiach.

Tym razem zaskoczyliście nas… liczbą przysłanych prac! Nic nie zapowiadało, że ta edycja będzie się cieszyła aż takim „wzięciem”. Ale z drugiej strony, do podpatrzenia w ostępach jest naprawdę sporo. I sfotografować można dosłownie wszystko. Od przysłowiowej mrówki do żubra (ten ostatni szczególnie kojarzy się z matecznikiem, ostępem). Jednak według niektórych z was ostęp to także przydomowy ogródek, podwórko za domem, trawnik. Cóż… W sumie jednak nie o to chodzi. Dobrze technicznie sfotografowany patyk może „zagrać” na zdjęciu lepiej niż „nieostry król puszczy”.

Gość w dom, Bóg w dom. I las witający w swoich progach człowieka tak go właśnie traktuje. Ofiarowuje mu wiele. Od wysłużonego w swojej oczywistości balsamicznego powietrza poczynając. Prawdziwy człek lasu z lasem koegzystuje. Nabożnie bierze i przynajmniej tyle samo stara się mu oddać. Ale jest też inaczej. Wtedy Gość Miły zamienia się, jak pod wpływem upiornej metamorfozy, w Gościa Nieproszonego. Persona non grata? Tak, szczególnie wtedy, kiedy zostawia po sobie szklane „pamiątki”, które stają się potem dla tych najmniejszych „szklanymi pułapkami”. Las ze stygmatami po człowieku nie zachwyca – żenuje.Zarówno Goście, jak i Intruzi znaleźli się na Waszych fotografiach. Czasami były to już tylko znaki bytności tych drugich (wszędobylskie śmieci albo wyryte w korze dowody miłości).

fot. M. Nawrocki, zdjęcie z edycji 2009 do pobrania: Uwaga! Rusza XIV edycja konkursu fotograficznego „Las w moim obiektywie” Celem […]

Prace nadsyłane na nasz konkurs oceniane są przez sześcioosobowe jury, składające się z osób na co dzień zajmujących się fotografią […]

Pochylony nad pniem, skupiony na wyliczeniach, czy też zwyczajnie spoglądający w las. Czasem ma nogi dwie, czasem zaskakuje ośmioma. Niekiedy nawet go nie widać. Są chwile, gdy musi wypoczywać, znużony porannym słońcem. Są także takie, kiedy mimo deszczu dogląda swojego „gospodarstwa”. Jest też moment na oddech, gdy po ciężkim dniu wraca do domu, słuchając szumu drzew. Leśnik przy pracy, bo to właśnie ON jest bohaterem drugiej edycji naszego konkursu fotograficznego, sprawił Wam sporo problemów. Być może spowodował je kolor munduru, idealnie zlewający się z otoczeniem? A może olbrzymia powierzchnia lasu, której musi doglądać? Części z Was nie udało się go odnaleźć. Całe szczęście pokaźna grupa fotografujących leśników potrafi sfotografować siebie samych, czasem nawet z przymrużeniem oka.