Czy wiecie, że pierwsza biblioteka w Polsce została założona przez Załuskich w 1747 roku? Albo to, że każda gmina (a jest ich w Polsce 2477) ma obowiązek prowadzić bibliotekę i w 2019 roku w Polsce było ich już 7881?
Ostatnio na jednym z portali społecznościowych trafiłam na dyskusję o słabej znajomości podstawowych roślin i zwierząt wśród ludzi – dotyczy to większości dzieciaków (od przedszkolaków poczynając, a na studentach kierunków przyrodniczych kończąc). Winny jest coraz gorszy poziom nauczania, „poszatkowanie” wiedzy i wreszcie to, co mnie najbardziej zaskoczyło, że młodzi ludzie nie widzą potrzeby posiadania takiej wiedzy.
Korzystanie z pomocy wolontariuszy w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych stało się znacznie łatwiejsze od 2019 roku. Wówczas Dyrektor Generalny Lasów Państwowych w zarządzeniu nr 31 z dn. 24 czerwca 2019 r. stworzył regulamin wolontariatu i dzięki niemu taka współpraca nie budzi już niczyich wątpliwości. Co jeszcze warto o nim wiedzieć i Wraz z regulaminem ujednolicono też wzór kwestionariusza oraz porozumienia z wolontariuszami, co wielu jednostkom ułatwi pracę. Podstawą prawną rangi ustawowej jest ustawa o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie z dn. 24 kwietnia 2003 r., a rangi wewnętrznej – wspomniane zarządzenie. To dzięki tym dokumentom LP mogą realizować wolontariat w swoich jednostkach.
Ostatnio zapytałam moją koleżankę, czy zimą często chodzi na spacery do lasu ze swoimi bardzo żywiołowymi dziećmi. Odpowiedziała mi: Po co? Przecież nic ciekawego zimą w lesie się nie dzieje. Zaskoczyła mnie. Przecież każdy przyrodnik wie, że to właśnie zimą rozgrywa się w lesie prawdziwa magia, a sposobów na spędzanie w nim ciekawych chwil jest mnóstwo.
Od zawsze lubię jeździć pociągiem i często, ze względu na ślad węglowy, wybieram właśnie ten środek transportu zamiast samochodu lub samolotu. W pociągu można rozprostować kości, poczytać, zjeść coś dobrego (jeśli jest w nim wagon barowy), popracować, a także poobserwować świat za oknem i współpasażerów (wiem, wiem – skaza badacza). Tam dobrze mi się myśli, nawet nie wiem dlaczego.
Nigdy nie czytałam pisma „Fantastyka”, nie ponumerowałam Bajtka, nie marzyłam o komputerze Atari. Wolałam beztrosko hasać wśród zieleni, łowić owady lub zapuszczać się w zakazane podmokłe rewiry…
Pod względem powierzchni lasów Polska znajduje się w czołówce europejskich krajów, a mimo to niewielki odsetek naszego społeczeństwa spędza w nich swój wolny czas. Polacy bardzo często nie znają oferty Lasów Państwowych i nie wiedzą, czym zajmują się leśnicy. Mając tego świadomość, Lasy Państwowe prowadzą swoją działalność edukacyjną i popularyzatorską w mediach – zarówno tradycyjnych, jak i online.
Dziś prezentujemy odcinek z cyklu: edukator się dokształca. Jakiś czas temu, oglądając jeden z wykładów na platformie TED – tak już mam, jak nie mogę spać – usłyszałam o australijskim filozofie przyrody, Glennie Albrechcie, który wprowadza nowe słowa, by opisać relacje człowiek–środowisko. Myślę, że nawet jeśli dziś nie jest on znany w naszym kraju, to za pół roku, może rok, będzie już cytowany przez wielu ludzi. Co warto o nim wiedzieć?
