Uruchomienie partycypacyjnego procesu konsultacyjnego obejmującego dwie główne spierające się „koalicje” i włączenie doń innych znaczących grup społecznych może pomóc w depolaryzacji debaty i zbudowaniu wzajemnego zaufania. W ten sposób można stworzyć podstawę do wypracowania wspólnej wizji ochrony lasu i zarządzania nim w przyszłości.

Jednak taki proces wymaga zaangażowania politycznego nawysokim szczeblu i mediatora darzonego zaufaniem przez różne grupy, jak równieżuzyskania jednoznacznego mandatu do zajmowania się zagadnieniami wchodzącymi wzakres przedmiotowy spraw do uzgodnienia – to bodaj główna konkluzjamiędzynarodowej Białowieskiej Inicjatywy Naukowej (BSI), akcji zorganizowanejprzez Europejski Instytut Leśny (EFI).

Jednym z podstawowych celów BSI była stymulacja otwartejdyskusji naukowej nt. sytuacji w Puszczy Białowieskiej. Międzynarodowejspołeczności naukowców związanych z EFI nie uszło bowiem uwagi, że badaczereprezentujący odmienne poglądy ws. Puszczy rzadko kiedy się ze sobą spotykaliw celu wspólnej dyskusji. Otwartą debatę krępowały dodatkowo jej polityczneuwarunkowania. Do akcji BSI włączyło się przeszło 20 renomowanych naukowców zróżnych dyscyplin, odmiennie postrzegających konflikt wokół Puszczy. ProgramBSI obejmował sporządzenie komplementarnych przeglądów wiedzy, warsztatynaukowe w Puszczy oraz przygotowanie i prezentację opracowania kompilacyjnego.

– Białowieska Inicjatywa Naukowa jest prawdopodobniepierwszą szeroką i opartą na naukowych podstawach konfrontacją przeciwnychpoglądów na ochronę lasu – podkreślił Jacek Hilszczański, dyrektor IBL-u iuczestnik BSI (na zdjęciu drugi od mównicy). – Dla mnie kluczowym przesłaniemtej inicjatywy jest to, że jakkolwiek wiedza naukowa jest zasadniczą przesłankąpoważnej i znaczącej debaty w przypadku konfliktów ekologicznych, to jednak niejest warunkiem wystarczającym. Wierzę, że nasze opracowanie może otworzyć oczydecydentom, którym przychodzi mierzyć się z konfliktami ekologicznymi – powiedziałaMalgorzata Blicharska (pisownia oryginalna – dop. red.) z UniwersytetuUppsalskiego w Szwecji, główna autorka opracowania. – Inicjatywa pokazała dużerozbieżności w sposobach myślenia i zapatrywaniach między leśnikami aekologami, ale i komplementarność ich wiedzy, potrzebnej do zarządzania PuszcząBiałowieską w możliwie najlepszy sposób – zaznaczył Bart Muys z Uniwersytetu wLeuven w Belgii.

A.S.