Do 24 lipca na stronie internetowej Komisji Europejskiej (www.ec.europa.eu) można wziąć udział w konsultacjach społecznych dotyczących oceny funkcjonowania dyrektyw ptasiej i siedliskowej (dotyczy zarówno działania, jak i stanu wdrożenia dyrektyw) a także osiąganych efektów (tych przyrodniczych, a także np. finansowych). Całość to element programu sprawdzania i wydajności regulacji REFIT.

Konsultacje są nieco nietypowe – polegająna wypełnieniu dwuczęściowej ankiety. Pierwsza część (dla ogółu społeczeństwa)nie wymaga szczegółowej znajomości dyrektyw ani doświadczeń z ich wdrażaniem.Pytani jesteśmy o skuteczność, efektywność w stosunku do kosztów, adekwatność,spójność i europejską wartość dodanej (np.: Jak ważna jest sieć Natura 2000 dlaochrony zagrożonych gatunków i siedlisk w UE?; Czy dyrektywy chroniły dotądprzyrodę skutecznie?). W drugiej części pytania opierają się na tych zpierwszej, ale są bardziej szczegółowe. Wymagają od konsultującego zrozumieniaprzepisów dyrektyw i wiedzy o ich wdrażaniu (np.: W jakim stopniu dyrektywyułatwiają realizację celów europejskiej strategii ochrony różnorodnościbiologicznej?).

Wyniki konsultacji po przeanalizowaniu ipodsumowaniu będą opublikowane.

Dyrektywę ptasią przyjęto w 1979 r., asłuży ona ochronie wszystkich dzikich ptaków i ich najważniejszych siedlisk wcałej UE. Jej celem strategicznym jest zachowanie populacji wszystkich gatunkówdzikich ptaków w UE na poziomie, który odpowiada wymogom ekologicznym, naukowymi kulturowym – przy uwzględnieniu wymogów ekonomicznych i związanych zrekreacją – lub dostosowanie populacji tych gatunków do tego poziomu.

Dyrektywę siedliskową zaś przyjęto w 1992roku. Wprowadza ona podobne środki jak dyrektywa ptasia, tyle że w odniesieniudo ok. 230 typów siedlisk i tysiąca gatunków dzikich zwierząt i roślin –nazwanych zbiorczo „gatunkami będącymi przedmiotem zainteresowania UE”. Jejcelem strategicznym jest zachowanie lub odtworzenie siedlisk przyrodniczychoraz populacji gatunków będących przedmiotem zainteresowania UE orazzapewnienie im wysokiego stopnia ochrony, przy uwzględnieniu wymogówgospodarczych, społecznych i kulturowych oraz specyfiki poszczególnych obszarówna poziomie regionalnym i lokalnym.

Red.