Finlandia Ekonomiczna optymalizacja ochrony przyrody  Hesja, Niemcy Podwyżka wynagrodzeń państwowych leśników Finlandia Metsähallitus wytacza proces o odszkodowanie Szwecja Parki przyrostowe pomogą zaradzić deficytowi drewna Finlandia Nowy, 36. park narodowy

Finlandia
Ekonomiczna optymalizacja ochrony przyrody

Ewaluacja wyników wielofunkcyjnej gospodarki leśnej nie jest łatwa. Wiele na ten temat może powiedzieć profesor ekonomiki leśnictwa wielofunkcyjnego, Artti Juutinen. Katedra Ekonomiki Leśnictwa Wielofunkcyjnego Uniwersytetu w Oulu została założona w ubiegłym roku z myślą o stworzeniu naukowych podstaw optymalnej harmonizacji różnych świadczeń wypełnianych przez lasy. Utworzenie jej było wspólną inicjatywą Państwowego Gospodarstwa Leśnego „Metsähallitus” i Fińskiego Instytutu Badawczego Leśnictwa.
Jeden z głównych postulatów ekonomii głosi, że właściwą cenę produktu czy usługi wyznacza mechanizm podaży i popytu. Ekonomiczna analiza wielofunkcyjnej gospodarki leśnej jest trudna m.in. z tego względu, że wiele świadczeń leśnych nie ma jeszcze swoich rynków i, co za tym idzie, właściwych cen. Mimo to liczne świadczenia, które są obecnie nieodpłatne, mają duże znaczenie zarówno dla poszczególnych osób, jak i dla całego społeczeństwa. I dlatego społeczeństwo chce kontrolować proces kreowania i wypełniania tych świadczeń. Społeczeństwu zależy bowiem na efektywnym wykorzystaniu posiadanych zasobów, a więc m.in. na tym, aby ochrona bioróżnorodności i walorów krajobrazowych w możliwie najmniejszym stopniu upośledzała funkcję produkcji drewna.
Ekonomiczna analiza wielofunkcyjnej gospodarki leśnej ma za zadanie, po pierwsze, wskazanie optymalnych metod efektywnego osiągania wyznaczonych celów i, po drugie, określenie celów najbardziej korzystnych dla społeczeństwa. Są różne metody zagospodarowania lasu. – Ale która metoda najlepiej nadaje się do osiągnięcia wytkniętych celów? Skoro definiujemy cele zagospodarowania lasu, to powinniśmy być także w stanie mierzyć efekty różnych metod, aczkolwiek może to być bardzo trudne – mówi prof.Juutinen. Nie ma np. jednego wskaźnika, który mógłby być stosowany do pomiaru bioróżnorodności i jej zmian. Metody hodowli lasu wpływają na jego wartość rekreacyjną. Rekreacja jest często związana z turystyką i różnymi usługami. W jakim zatem stopniu należy uwzględniać aspekty turystyczne w metodach zagospodarowania lasu? Aby znaleźć odpowiedź na tego rodzaju pytania, realizuje się w Finlandii wiele programów badawczych.
Zespół naukowców skupionych wokół prof.Juutinena badał np.rezultaty włączenia wskaźnika efektywności kosztowej do kryteriów wyboru obszarów chronionych na terenach Metsähallitusa. W latach 90. XX w. w fińskich lasach naturalnych stanowiących własność państwową realizowane były trzy różne programy ochrony przyrody. Problemem był wybór obszarów do objęcia ochroną, ponieważ wszystkich propozycji nie można było przyjąć z uwagi na ograniczone fundusze. Tradycyjnie obszary chronione były wybierane na podstawie kryteriów ekologicznych. W ramach badań prowadzonych przez zespół prof. Juutinena kryteria te zostały uzupełnione o wartość produkcji drewna. Celem naukowców był taki dobór obszarów do objęcia ochroną, żeby liczba gatunków na nich występujących była jak największa i żeby jednocześnie wartość produkcji drewna, cechująca te obszary, nie przekraczała wolumenu dostępnych funduszów na ochronę przyrody.
Wyniki badań wykazały, że ochrona obszarów wybranych metodą czysto ekologiczną pociągała za sobą o 15% większe koszty niż ochrona obszarów wytypowanych metodą uwzględniającą wartość produkcji drewna. W obydwu przypadkach poziom ochrony przyrody, mierzony liczbą gatunków, był taki sam. Prof.Juutinen zastrzega jednak, że liczba gatunków występujących na obszarach chronionych nie jest wystarczająco uniwersalnym wskaźnikiem stanu siedliska. Populacje muszą cechować się odpowiednią żywotnością. W jaki sposób można prognozować rozwój populacji i określać czynniki, jakie będą na nią wpływały w przyszłości? Odpowiedê na to pytanie mają dać badania, które są obecnie prowadzone przez fińskich naukowców.

Na zdjęciu. Finowie zastanawiają się, w jakim stopniu uwzględniać aspekty turystyczne w metodach zagospodarowania lasu?

Źródło: www.forest.fi

Hesja, Niemcy
Podwyżka wynagrodzeń państwowych leśników

Centrala związkowa IGBAU wynegocjowała znaczne podwyżki wynagrodzeń pracowników Gospodarstwa Krajowego „Lasy Hesji”. Z mocą wsteczną od 1 kwietnia zarobki heskich leśników wzrosły o1,5%. Ponadto w możliwie najkrótszym terminie, nie póêniej niż 30 czerwca, ma zostać wypłacona każdemu pracownikowi jednorazowa gratyfikacja w wysokości 360 euro. Na tym nie koniec: od 1 marca 2012 r. zarobki pracowników Lasów Hesji wzrosną po raz drugi, i to o 2,6%.
Zatrudniające blisko 1200 pracowników Gospodarstwo Krajowe „Lasy Hesji” to organizacja gospodarcza nieposiadająca osobowości prawnej. Oprócz gospodarowania w lasach państwowych landu Hesja (342 tys.ha) zakres jej działalności obejmuje usługowe zagospodarowanie lasów gminnych i prywatnych (350 tys.ha) oraz międzynarodowy konsulting leśny. Całość nadzoruje 13-osobowa komisja, składająca się z heskiego ministra środowiska, energii, rolnictwa i ochrony konsumentów (przewodniczący) pięciuprzedstawicieli partii reprezentowanych w heskim parlamencie (po jednym z każdej frakcji), przedstawiciela Ministerstwa Finansów, reprezentanta Ministerstwa Środowiska, Energii, Rolnictwa i Ochrony Konsumentów, przedstawiciela pracowników, przedstawiciela Środowisk gospodarczych, przedstawiciela kręgów naukowo-badawczych, reprezentanta lasów gminnych i reprezentanta drobnych właścicieli lasów prywatnych.

Źródło: www.forstpraxis.de

Finlandia
Metsähallitus wytacza proces o odszkodowanie

Państwowe Gospodarstwo Leśne „Metsähallitus”, które ma wswojej pieczy 12,5 mln ha gruntów i wód państwa fińskiego, zdecydowało się wnieść do sądu skargę o odszkodowanie przeciwko trzem firmom drzewnym – Metsäliitto, Stora Enso and UPM-Kymmene. W grudniu 2009 r. fiński Sąd Handlowy orzekł, że firmy te stosowały w latach 1997–2004 niedozwolone praktyki kartelowe na rynku drewna okrągłego. Zmowa kartelowa objęła 100% fińskiego rynku papierówki i 80% całego rynku drewna okrągłego.
Metsähallitus domaga się odszkodowania w wysokości 25% wartości sprzedaży drewna, zrealizowanej przez niego na rzecz trzech wspomnianych firm w latach 1997–2004. Łączna kwota roszczenia przekracza 282 mln euro (plusVAT i odsetki). W styczniu 2011 r., rada nadzorcza Metsähallitusa wezwała spółki, które tworzyły kartel, do negocjacji w sprawie odszkodowania.

Źródło: www.metsa.fi

Szwecja
Parki przyrostowe pomogą zaradzić deficytowi drewna

Państwowy koncern leśny Sveaskog przeznaczył blisko 5 tys. ha lasów na tzw.parki przyrostowe. Są to obiekty doświadczalne służące do testowania metod intensyfikacji przyrostu miąższości w ramach badań, które Sveaskog prowadzi od 2008 r. we współpracy ze Szwedzkim Uniwersytetem Nauk Rolniczych. Celem badań, zaplanowanych na kilkadziesiąt lat, jest wypracowanie takich metod hodowli lasu, które nie powodując uszczuplenia bioróżnorodności, pozwolą na zwiększenie przyrostu szwedzkich drzewostanów o 50%.
– Przyrost drzewostanów jest jednym z naszych priorytetowych obszarów badawczych. Dążeniem Sveaskogu jest zaspokojenie powszechnie wzrastającego popytu na surowce leśne bez uszczerbku dla Środowiska i różnorodności biologicznej – mówi Ann-Britt Edfast, szefowa działu badawczo-
-rozwojowego w Sveaskogu. Inwentaryzacja zasobów parków przyrostowych przeprowadzana jest zarówno w tradycyjny sposób naziemny, jak i metodą lotniczego skanowania laserowego. Uniwersytet jest odpowiedzialny za monitoring ekologiczny i koordynację wszystkich prac badawczych, zaś Sveaskog – za wykonawstwo testowanych metod hodowli lasu.

Na zdjęciu: Metsähallitus rząda 282 mln euro odszkodowania od firm drzewnych

Źródło: www.sveaskog.se

Finlandia
Nowy, 36. park narodowy

Parlament Finlandii podjął decyzję o przekształceniu rezerwatu przyrody Sipoonkorpi w 36. fiński
park narodowy. Sipoonkorpi obejmuje obszary leśne, skaliste i bagienne, które stanowią dziedzictwo przyrodnicze południowej Finlandii, mające również znaczenie międzynarodowe. Występuje tam blisko 100 gatunków w większym lub mniejszym stopniu zagrożonych wyginięciem.
W Finlandii pieczę nad parkami narodowymi sprawuje Służba Dziedzictwa Przyrodniczego. Formalnie wchodzi ona coprawda w skład Państwowego Gospodarstwa Leśnego „Metsähallitus”, ale jako jednostka budżetowa nie jest ujmowana w skonsolidowanym rachunku wyników finansowych gospodarstwa, które funkcjonuje na zasadach przedsiębiorstwa państwowego. Służba Dziedzictwa Przyrodniczego zatrudnia ok. 500 osób. Jej roczny budżet kształtuje się na poziomie 50mln euro.

Źródło: www.metsa.fi

Opr. A.S.