­­Irlandia Lasy wiatrem stoją Niemcy Ochrona przyrody w ramach PROW Wielka Brytania Kontrola jakości projektów sekwestracyjnych Szwecja Duży popyt na biomasę Francja Z Paryża na prowincję

­­Irlandia
Lasy wiatrem stoją

W sierpniu irlandzki państwowy koncern leśno-drzewny Coillte podpisał z firmami Finavera i Scottish and Southern Energy (SSE) umowę o współpracy przy realizacji jednego z największych przedsięwzięć w dziedzinie lądowej energetyki wiatrowej w Irlandii. W pierwszej fazie projektu „Cloosh Valley” na gruntach należących do Coillte mają powstać 22 turbiny o mocy 50 MW. Docelowa moc budowanej farmy wiatrowej to 105 MW, co wystarczy do zaopatrzenia w energię elektryczną ponad 60 tys. gospodarstw domowych. W projekcie po 45% udziałów mają Coillte i SSE, a resztę – Finavera.
Potencjał elektrowni wiatrowych zainstalowanych na terenach koncernu Coillte stanowi obecnie ok. 20% irlandzkiej produkcji energii wiatrowej. Mając portfel udziałów w projektach energetycznych o łącznym wolumenie 400 MW, jest on drugim co do wielkości irlandzkim deweloperem w branży lądowych instalacji energetycznych. Komentując zawarcie umowy, David Gunning, dyrektor generalny Coillte, powiedział: – Jako największy irlandzki właściciel gruntów, koncern Coillte dysponuje wyjątkowo grubym portfelem dobrych lokalizacji farm wiatrowych w całym kraju, w tym terenami o najkorzystniejszych warunkach wiatrowych. Potencjał lokalizacji Cloosh Valley to jedna z podstaw naszej długofalowej strategii zrównoważonego gospodarowania aktywami i realizowania głównych założeń polityki państwa.
Zatrudniający ok. tysiąca pracowników koncern Coillte posiada 445 tys. ha lasów. Oprócz gospodarki leśnej w zakres jego działalności wchodzą usługi deweloperskie bazujące na nieruchomościach gruntowych, produkcja płyt OSB i MDF oraz energetyka odnawialna. Macierzystą firmą koncernu jest spółka z o.o., w której wszystkie udziały należą do państwa irlandzkiego.
Spółka SSE to jedna z przodujących firm energetycznych w Wielkiej Brytanii i Irlandii. Jej potencjał energetyczny przekracza 11 300 MW, z czego 2370 MW stanowi energia ze źródeł odnawialnych. Spółka Finavera zajmuje się udostępnianiem odnawialnych źródeł energii i realizuje przedsięwzięcia w dziedzinie energetyki wiatrowej w Kanadzie i Irlandii.
Źródło: www.coillte.ie

Niemcy
Ochrona przyrody w ramach PROW

Niemieckie kraje związkowe przewidziały w swoich programach rozwoju obszarów wiejskich na lata 2007–13 (PROW) różne formy subsydiowania ochrony przyrody w lasach prywatnych ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW). W Niemczech stosowane są oczywiście także inne instrumenty finansowania ochrony przyrody, by wymienić chociażby program LIFE, ale podstawowe znaczenie mają właśnie PROW. Do stymulowania ochrony przyrody w lasach Niemcy wykorzystują cztery rodzaje subsydiów: płatności leśno-środowiskowe (kod działania: 225), leśne płatności naturowe (224), wsparcie leśnych inwestycji nieprodukcyjnych (227) i wsparcie ochrony dziedzictwa wiejskiego (323).
Płatności leśno-środowiskowe oferuje sześć landów, a mianowicie: Badenia-Wirtembergia, Bawaria, Meklemburgia-Pomorze Przednie, Turyngia, Dolna Saksonia i Saksonia-Anhalt. Landy te wspierają najczęściej takie działania jak: pozostawianie drewna martwego i starych drzew, ochrona specyficznych struktur siedliskowych, restytucja dawnych form gospodarki leśnej i rezygnacja z użytkowania lasu. Wsparciem objęte są często leśne obszary naturowe (siedliskowe i ptasie), strefy ochrony gniazd i lasy podlegające ochronie na podstawie prawa leśnego danego landu. Hektarowe stawki płatności leśno-środowiskowych mieszczą się w granicach 20–400 euro.
Leśne płatności naturowe świadczą tylko trzy landy. Są to Nadrenia Północna-Westfalia, Badenia-Wirtembergia i Saksonia-Anhalt. Ten rodzaj subsydiów ma rekompensować korzyści utracone w związku z realizacją programu Natura 2000. Hektarowe stawki leśnych płatności naturowych wynoszą 40–50 euro. W Badenii-Wirtembergii dopuszcza się nawet kumulację płatności naturowych z płatnościami leśno-środowiskowymi.
Wsparcie leśnych inwestycji nieprodukcyjnych oferują wszystkie landy oprócz Hamburga. Stosunkowo duże subsydia udzielane są na przebudowę drzewostanów i kształtowanie okrajów leśnych. Z tego źródła subwencjonowane są także działania, które zostały już wspomniane przy okazji omawiania płatności leśno-środowiskowych. Przykładowo: w Bawarii wspiera się prowadzenie gospodarstwa odroślowego (stawka do 600 euro/ha), w Saksonii – pozostawianie drewna martwego (do 181 euro/drzewo), a w Turyngii – utrzymywanie tradycyjnych form gospodarki leśnej (refinansowanie 90% kosztów).
Wsparcie ochrony dziedzictwa wiejskiego wykorzystywane jest przez wszystkie landy jako źródło subsydiowania ochrony przyrody w lasach. W tym wypadku zakres wspieranych działań jest bardzo szeroki. Na przykład w Brandenburgii w ramach ochrony dziedzictwa wiejskiego subwencjonuje się… pozostawianie drewna martwego (stawka do 420 euro/ha).
Źródło: AFZ-DerWald

Wielka Brytania
Kontrola jakości projektów sekwestracyjnych

Komisja Leśna Wielkiej Brytanii rozpoczyna sześciomiesięczne testowanie nowego programu zapewnienia jakości (PZJ) w zakresie projektów zalesieniowych realizowanych w celu sekwestracji CO2. Tego rodzaju projekty mają coraz większą wartość na brytyjskim rynku. Jak dotąd brak jest jednak norm zapewniających rzetelność, efektywność i transparentność zalesieniowych przedsięwzięć sekwestracyjnych. Dlatego opracowany został PZJ o nazwie „Woodland Carbon Code”.
Projekty odpowiadające wymaganiom nowego PZJ muszą być realizowane zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju i zgodnie z odpowiednimi normami brytyjskimi. Do pomiaru sekwestracji CO2 muszą być stosowane metody znormalizowane. Zapewniona musi być niezależna kontrola wyników, a realizatorzy projektów powinni uzyskać wpis do specjalnego rejestru prowadzonego przez Komisję Leśną.
– Osoby prywatne i firmy w coraz większym stopniu zdają sobie sprawę z wartości potencjału pochłaniania CO2, jaki mają projekty zasadzenia drzew. Obecnie działają liczni oferenci projektów komercyjnych, którzy zachęcają ludzi i firmy do wspierania sadzenia drzew w celu kompensowania tzw. śladu węglowego. Przed zainwestowaniem w te projekty ludzie chcą mieć jednak gwarancję, że deklarowane świadczenia są rzeczywiście wypełniane. Taką gwarancję będzie dawał PZJ „Woodland Carbon Code”, stymulując tym samym inwestowanie w zalesienia w Wielkiej Brytanii – wyjaśnia Tim Rollinson, dyrektor generalny Komisji Leśnej Wielkiej Brytanii. ­
Źródło: www.forestry.gov.uk

Szwecja
Duży popyt na biomasę

Szwecja zamierza do 2020 r. uzyskiwać ze źródeł odnawialnych 50% energii niezbędnej krajowi i do roku 2050 uniezależnić się od paliw kopalnych. Obecnie energia wytwarzana z biomasy stanowi blisko jedną trzecią energii zużywanej w Szwecji. Z kolei jedna trzecia szwedzkich biopaliw to paliwa pochodzące z biomasy leśnej, głównie z gałęzi i wierzchołków strzał pozostających po wyróbce drewna.
Mathias Carlsson, pracownik odpowiedzialny za sprzedaż drewna energetycznego w szwedzkim państwowym koncernie leśnym Sveaskog, informuje, że najlepiej rozwiniętym w Szwecji rynkiem zbytu biomasy energetycznej jest zagłębie Bergslagen, głównie okręg administracyjny Örebro. Całkowita roczna sprzedaż drewna energetycznego, realizowana przez Sveaskog, osiąga poziom równoważny 2,8 TWh, z czego 1,2 TWh przypada właśnie na zagłębie Bergslagen. – Sytuacja na rynku biomasy energetycznej jest obecnie bardzo dobra – mówi Mathias Carlsson. – Wyzwaniem jest dla nas zaspokojenie zapotrzebowania naszych klientów.

Francja
Z Paryża na prowincję

Od jesieni 2008 r. alarmująca sytuacja finansowa francuskich lasów państwowych jest przedmiotem publicznej debaty: zysk netto, który w 2007 r. wynosił 8,5 mln euro, spadł do 0,5 mln euro w 2008 i 2009 r., osiągając 10 mln strat.
Równie szeroko omawiana jest propozycja „decentralizacji” siedziby Krajowego Urzędu Leśnictwa (ONF), który zarządza lasami na obszarze 4,7 mln ha. La détérioration de sa situation financière est préoccupante : son résultat net de 8,5 millions d'euros en 2007 s'est ainsi effondré à 0,5 million d'euros en 2008 et devrait, en 2009, devenir négatif et s'établir à – 10 millions d'euros.Decyzja zapadła już w 2009 r. – na nową siedzibę ONF wybrano Compiegne, (ok. 90 km drogą krajową N 31 na północ od Paryża). Minister Finansów wyraził już zgodę na sprzedaż działki o powierzchni 25 tys. m2, na której ma powstać budynek z drewna o metrażu 7500 m2. Koszt budowy i przeprowadzki, planowanej na połowę 2012 r., szacuje się na 26 mln euro. Finansowane operacji odbędzie się ze sprzedaży obecnej siedziby ONF przy ulicy de Mande w XII dzielnicy Paryża. Dodatkowo konieczna będzie pożyczka w wysokości ok. 14 mln euro.

Opr. A.S. (1–4), Anna Niemiec (5)